ความหมาย

• 
  

  น. กะไหล่.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• กาก - น. สิ่งที่เหลือเมื่อคั้นหรือคัดเอาส่วนดีออกแล้ว เช่น กากมะพร้าว: หยากเยื่อ: เดนเลือก {ใช้เป็นคำด่า} เช่น กากมนุษย์ คนกาก. กากขยาก น. กากที่หยาบ, หยากเยื่อ. กากข้าว น. ข้าวเปลือกที่ปนอยู่ในข้าวสารหรือข้าวสุก. กากน้ำตาล น. ของเหลวสีดำเหนียวข้นไม่สามารถตกผลึกน้ำตาลได้อีก ได้จากกระบวนการผลิตน้ำตาลจากอ้อย. กากเพชร น. ส่วนของเพชรที่คัดออก: ผงแวววาวคล้ายกระจกสำหรับโรยแต่งเครื่องประดับเป็นต้น: เครื่องใช้ตัดกระจก: เครื่องใช้เจียระไนรัตนชาติ: เครื่องบดวาล์ว, เรียกเครื่องลับมีดเป็นต้นชนิดหนึ่ง ว่า หินกากเพชร. กากรุน, กากกะรุน น. ผงของกะรุนที่เอามาผสมครั่งขัดของแข็งเช่นป้าน. กากหมู น. มันหมูที่เจียวเอานํ้ามันออกแล้ว.

• กาก-, กากะ - {แบบ} น. กา {นก}. {ป., ส.}. กากคติ [กากะคะติ] น. ชื่อกาพย์ชนิดหนึ่ง มีดำเนินกลอนอย่างกาที่บินไป เช่น สรรเพ็ชญ์เจ้าได้ ทรงฤทธิ์เรืองไกรย่อมบำเพงทาน ให้พระวิมุติ โลกุดรญาณแสวงศีลาจารประเสริฐหนักหนา {ชุมนุมตำรากลอน}. กากณึก [กากะหฺนึก] น. ทรัพย์มีค่าเท่าค่าแห่งชิ้นเนื้อพอกาพาไปได้: ชื่อมาตราเงินอย่างตํ่าที่สุด. {ป. กากณิกา}. กากบาท[กากะบาด] น. ชื่อเครื่องหมายอย่างตีนกามีรูป + หรือ x : ใช้ + เป็นเครื่องหมายวรรณยุกต์บอกเสียงจัตวา. กากภาษา [กากะพาสา] น. ชาติกา เช่น ลางมารนิรมิตอินทรีย์เศียรเป็นอสุรี และกายเป็นกากภาษา {คำพากย์}.

• กากะเยีย - น. เครื่องสำหรับวางหนังสือใบลาน ทำด้วยไม้ ๘ อันร้อยเชือกไขว้กัน.

• กากะทิง - ดู กระทิง ๒ .

• กากี ๑ - น. กาตัวเมีย. {ป., ส.}.