[-ระมิด] ก. นิรมิต, สร้างหรือบันดาลด้วยอำนาจฤทธิ์ หรืออภินิหารให้บังเกิดเป็นขึ้นมีขึ้นโดยฉับพลัน. {ส. นิรฺมิต: ป. นิมฺมิต}.