ความหมาย

• 
  

  {ถิ่น–อีสาน, พายัพ} น. เรือนพักชั่วคราวในทุ่งนาสำหรับอยู่เฝ้าข้าว.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• เถียร - ว. มั่นคง, แข็ง, แข็งแรง. {แผลงมาจาก ป. ถิร}.

• เถือ - ก. เชือดหรือเฉือนลงไปอย่างแรงด้วยของมีคม เช่น เนื้อเหนียวเถือไม่เข้า: {ปาก} เอาชนะ เช่น เถือกันไม่ลง.

• เถือก - ว. ดาษไป, ทั่วไป, {ใช้แก่สีแดง ในคำว่า แดงเถือก}: จ้า, โพลง, พราว, เช่น เถือกถ่อง.

• เถื่อน - น. ป่า เช่น เข้าเถื่อนอย่าลืมพร้า. ว. ห่างไกลจากที่อยู่ของคน, ห่างไกลจากความเจริญ เช่น บ้านป่าเมืองเถื่อน: ไม่ถูกต้องตามกฎหมาย เช่น เหล้าเถื่อน ปืนเถื่อน หมอเถื่อน: โดยปริยายหมายความว่า ไม่สุภาพ, ดุดัน, เช่น พระเอกเรื่องนี้เถื่อน.

• เท - ก. ตะแคงหรือเอียงภาชนะเพื่อให้สิ่งที่อยู่ในนั้นไหลลงไปหรือออกไป เช่น เทนํ้า เทขยะ, โดยปริยายหมายถึงกิริยาอาการคล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น ฝนตกลงมามาก ๆ อย่างเทนํ้า ก็เรียกว่า ฝนเทลงมา, อาการที่คนจำนวนมาก ๆ เคลื่อนไปรวมกันตามแนวเท เช่น คนเทไปทางกราบซ้ายเมื่อเรือเอียงซ้าย. ว. เอียงหรือตะแคงไปข้างหนึ่ง เช่น เรือเท พื้นเท. น. ชื่อมาตราตวงเหล้าตามวิธีประเพณี ๑ เท เท่ากับ ๒๐ ทะนาน. เทกระจาด {ปาก} ก. อาการที่รถบรรทุกหรือรถโดยสารคว่ำทำให้ผู้โดยสารตายหรือได้รับบาดเจ็บหรือข้าวของต้องเสียหายไปทั้งคัน. เทกระเป๋า ก. จ่ายเงินจนหมดกระเป๋าหรือเท่าที่ติดตัวไป. เทครัว ก. {โบ} อพยพครอบครัว, กวาดต้อนผู้คนพลเมืองจากถิ่นฐานเดิมไปไว้ที่อื่น, เช่น ในปีเดียวนั้นให้เทครัวเมืองเหนือทั้งปวงลงมายังกรุงพระนครศรีอยุทธยา {พงศ. ประเสริฐ}: โดยปริยายเรียกชายที่ได้หญิงเป็นภรรยาทั้งแม่ทั้งลูกหรือทั้งพี่ทั้งน้อง ว่า พระยาเทครัว. เทคอนกรีต ก. เอาปูนซีเมนต์ ทราย และกรวดหรือหินผสมกับนํ้า แล้วเทให้จับตัวแข็งเป็นพื้นหรือทำถนนเป็นต้น. เทน้ำเทท่า {ปาก} ว. คล่อง, รวดเร็ว, ใช้เปรียบการขายของหมดอย่างรวดเร็ว ว่า ขายดีอย่างกับเทนํ้าเทท่า. เทปูน ก. เอาปูนซีเมนต์ ทราย และปูนขาวผสมกับนํ้าแล้วเทให้เป็นพื้นเสา เป็นต้น.