กลับ
คำว่า
เถิดเทิง
ความหมาย
น. การแสดงพื้นบ้านอย่างหนึ่ง ใช้กลองยาวเป็นหลัก มีฉิ่ง ฉาบ กรับ โหม่ง ประกอบ.
สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share
คำถัดไป:
เถิน
- ว. ดอน, เป็นเนิน, สูง.
เถียง ๑
- ก. พูดโต้, พูดแย้ง, พูดโต้แย้ง: ขัดกัน เช่น เรื่องนี้ความตอนต้นกับตอนปลายเถียงกัน.
เถียง ๒
- {ถิ่น–อีสาน, พายัพ} น. เรือนพักชั่วคราวในทุ่งนาสำหรับอยู่เฝ้าข้าว.
เถียร
- ว. มั่นคง, แข็ง, แข็งแรง. {แผลงมาจาก ป. ถิร}.
เถือ
- ก. เชือดหรือเฉือนลงไปอย่างแรงด้วยของมีคม เช่น เนื้อเหนียวเถือไม่เข้า: {ปาก} เอาชนะ เช่น เถือกันไม่ลง.