ความหมาย

• 
  

  {ถิ่น–พายัพ} ก. เที่ยว, เดิน, เช่น ปล่อยวานรพันธนาก็เต้าเตียวจร {บุณโณวาท}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• เตื้อ - {ถิ่น–พายัพ} น. ครั้ง, หน, เทือ เทื่อ หรือ เทื้อ ก็ว่า.

• เตือน - ก. บอกให้รู้ล่วงหน้า, ทำให้รู้ตัว, ทำให้รู้สำนึก, ทักไม่ให้ลืม. เตือนใจ ก. สะกิดใจ, ทำให้ระลึกได้. เตือนตา {กลอน} ก. ชวนดู เช่น สุวรรณหงส์ทรงภู่ห้อยงามชดช้อยลอยหลังสินธุ์ เพียงหงส์ทรงพรหมินทร์ลินลาศเลื่อนเตือนตาชม {กาพย์เห่เรือ}. เตือนสติ ก. เตือนให้รู้ตัว, เตือนให้ได้สติ.

• เถกิง - [ถะเกิง] ว. สูงศักดิ์, รุ่งเรือง, กึกก้อง, ลือลั่น, ใช้แผลงเป็น ดำเกิง ก็มี. {ข. เถฺกีง}.

• เถน - น. ชายที่มีอายุ อาศัยอยู่กินที่วัด อาจถือศีลหรือไม่ก็ได้ นุ่งห่มผ้าเหลืองตามแต่จะหาได้ บางคนมีความประพฤติดี บางคนมีความประพฤติไม่เหมาะสม. {ป. เถน: ส. เสฺตน ว่า ขโมย}.

• เถร, เถร-, เถระ - [เถน, เถระ-] น. พระผู้ใหญ่ ตามพระวินัยกำหนดว่า พระมีพรรษาตั้งแต่ ๑๐ ขึ้นไป เรียกว่า พระเถระ. {ป.}. เถรตรง {สำ} ว. ซื่อหรือตรงจนเกินไป, ไม่มีไหวพริบ, ไม่รู้จักผ่อนผันสั้นยาว, ไม่รู้จักผ่อนหนักผ่อนเบา. เถรภูมิ [เถระพูม] น. ระดับชั้นของพระภิกษุที่มีพรรษาระดับสูง คือตั้งแต่ ๑๐ พรรษาขึ้นไป อยู่ต่อจาก นวกภูมิ กับ มัชฌิมภูมิ. {ป.}. เถรวาท [เถระวาด] น. ลัทธิที่ถือตามคำสอนของพระพุทธเจ้า ซึ่งพระอรหันตเถระรวม ๕๐๐ รูป ได้รวบรวมไว้ในคราวปฐมสังคายนา, ชื่อนิกายพระพุทธ-ศาสนาฝ่ายใต้ที่ถือกันในลังกา พม่า และไทยเป็นต้น, หินยาน หีนยาน หรือ ทักษิณนิกาย ก็ว่า. {ป.}. เถรส่องบาตร {สำ} น. คนที่ทำอะไรตามเขาทั้ง ๆ ที่ไม่รู้เรื่องรู้ราว. เถรานุเถระ น. พระเถระผู้ใหญ่ผู้น้อย. {ป.}. เถรี น. พระเถระผู้หญิง. {ป.}.