ความหมาย

• 
  

  น. ผ้าแคบยาวสำหรับคาดปากหม้อกันไม่ให้ไอร้อนออกเวลานึ่งของ, ผ้าขัดหนอกผู้หญิงสำหรับซับระดูหรืออยู่กระดานไฟ: ใบตองหรือใบมะพร้าวสำหรับคาดกลัดห่อขนม เช่นห่อข้าวหมาก ห่อขนมตาล: {ถิ่น–พายัพ} กางเกง. ก. มัดด้วยผ้าเตี่ยว, คาดให้แน่น.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• เตียว ๑ - น. เรียกพลลิงจำพวกหนึ่งในเรื่องรามเกียรติ์ที่ใช้ผ้าตะบิดโพกศีรษะ ว่า เตียวเพชร: เรียกตัวหนังใหญ่ที่สลักเป็นรูปลิงขาวจับลิงดำมัด เพื่อพาไปหาฤๅษี. {ลัทธิ}: ชื่อเพลงไทยประเภทเพลงหน้าพาทย์ ใช้บรรเลงต่อท้ายเพลงเชิดนอกในการแสดงโขน. {รามเกียรติ์ ร. ๑}. ก. มัดด้วยผ้าเตี่ยว, คาดให้แน่น, เช่น เตียวแขนมันไพล่หลัง {พระร่วง}.

• เตียว ๒ - {ถิ่น–พายัพ} ก. เที่ยว, เดิน, เช่น ปล่อยวานรพันธนาก็เต้าเตียวจร {บุณโณวาท}.

• เตื้อ - {ถิ่น–พายัพ} น. ครั้ง, หน, เทือ เทื่อ หรือ เทื้อ ก็ว่า.

• เตือน - ก. บอกให้รู้ล่วงหน้า, ทำให้รู้ตัว, ทำให้รู้สำนึก, ทักไม่ให้ลืม. เตือนใจ ก. สะกิดใจ, ทำให้ระลึกได้. เตือนตา {กลอน} ก. ชวนดู เช่น สุวรรณหงส์ทรงภู่ห้อยงามชดช้อยลอยหลังสินธุ์ เพียงหงส์ทรงพรหมินทร์ลินลาศเลื่อนเตือนตาชม {กาพย์เห่เรือ}. เตือนสติ ก. เตือนให้รู้ตัว, เตือนให้ได้สติ.

• เถกิง - [ถะเกิง] ว. สูงศักดิ์, รุ่งเรือง, กึกก้อง, ลือลั่น, ใช้แผลงเป็น ดำเกิง ก็มี. {ข. เถฺกีง}.