ความหมาย

• 
  

  น. ภาชนะใส่ของกิน ลักษณะคล้ายพานปากคลุ่ม มีฝาครอบทรงกรวย ทั้งตัวภาชนะและฝาย่อมุมไม้สิบสอง.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• เตี๋ยม - น. ที่สำหรับใส่ข้าวเปลือกหรือของอย่างอื่นเช่นเกลือหรือปูน เอาเสื่อลำแพนล้อมเป็นวงรอบแล้วยาด้วยขี้วัวหรือขี้ควาย.

• เตียรถ์ - [เตียน] น. เดียรถ์, ท่านํ้า. {ส. ตีรฺถ: ป. ติตฺถ}.

• เตี่ยว - น. ผ้าแคบยาวสำหรับคาดปากหม้อกันไม่ให้ไอร้อนออกเวลานึ่งของ, ผ้าขัดหนอกผู้หญิงสำหรับซับระดูหรืออยู่กระดานไฟ: ใบตองหรือใบมะพร้าวสำหรับคาดกลัดห่อขนม เช่นห่อข้าวหมาก ห่อขนมตาล: {ถิ่น–พายัพ} กางเกง. ก. มัดด้วยผ้าเตี่ยว, คาดให้แน่น.

• เตียว ๑ - น. เรียกพลลิงจำพวกหนึ่งในเรื่องรามเกียรติ์ที่ใช้ผ้าตะบิดโพกศีรษะ ว่า เตียวเพชร: เรียกตัวหนังใหญ่ที่สลักเป็นรูปลิงขาวจับลิงดำมัด เพื่อพาไปหาฤๅษี. {ลัทธิ}: ชื่อเพลงไทยประเภทเพลงหน้าพาทย์ ใช้บรรเลงต่อท้ายเพลงเชิดนอกในการแสดงโขน. {รามเกียรติ์ ร. ๑}. ก. มัดด้วยผ้าเตี่ยว, คาดให้แน่น, เช่น เตียวแขนมันไพล่หลัง {พระร่วง}.

• เตียว ๒ - {ถิ่น–พายัพ} ก. เที่ยว, เดิน, เช่น ปล่อยวานรพันธนาก็เต้าเตียวจร {บุณโณวาท}.