ก. สัมผัสเบา ๆ หรือช้อนขึ้นเบา ๆ ด้วยความเอ็นดูหรือรักใคร่ เช่น เชยแก้ม เชยคาง. เชยชม ก. จับต้องเล้าโลม, กอดจูบ, เช่น พิศสวรรค์สุดเอื้อมมาเชยชม {ท้าวแสนปม}. เชยชิด ก. สัมผัสแนบชิด เช่น ในเพลงปี่ว่าสามพี่พราหมณ์เอ๋ย ยังไม่เคยเชยชิดพิสมัย {อภัย}.