[ฉะเหฺลียว] ก. นึกระแวงขึ้นมา เช่น ไม่เฉลียวว่าเขาจะหักหลัง, มีไหวพริบ เช่น ฉลาดแต่ไม่เฉลียว. เฉลียวใจ ก. นึกระแวงขึ้นมา, ชักจะสงสัย. เฉลียวฉลาด ว. มีปัญญาและไหวพริบดี, ฉลาดเฉลียว ก็ว่า. {ข. เฉฺลียวฉฺลาต, เฉฺลียวฉฺลาส}.