ความหมาย

• 
  

  ก. พบ, เห็น, ประสบ, ประจวบ.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• เจอร์เมเนียม - น. ธาตุลำดับที่ ๓๒ สัญลักษณ์ Ge เป็นโลหะสีขาว เปราะ หลอมละลายที่ ๙๓๗.๔ ºซ. มีสมบัติเป็นกึ่งตัวนำ สารประกอบแมกนีเซียมเจอร์เมเนต ใช้ประโยชน์ในหลอดวาวแสง {fluorescent lamp}. {อ. germanium}.

• เจา - {โบ} น. เรียกลูกชายคนที่ ๙ ว่า ลูกเจา, คู่กับ ลูกหญิงคนที่ ๙ ว่า ลูกเอา. {กฎ. ๒/๒๖}.

• เจ๊า - ก. เลิกกันไป, ไม่ได้ไม่เสีย. {ภาษาการพนัน}.

• เจ่า ๑ - น. อาหารชนิดหนึ่ง ทำด้วยกุ้งหรือปลาประสมด้วยข้าวหมาก เรียกว่า กุ้งเจ่า ปลาเจ่า, ถ้าหลนกับกะทิ เรียกว่า หลนกุ้งเจ่า หลนปลาเจ่า ใช้เป็นเครื่องจิ้ม.

• เจ้า ๑ - น. ผู้เป็นใหญ่, ผู้เป็นหัวหน้า, เช่น เจ้านคร: เชื้อสายของพระมหากษัตริย์นับตั้งแต่ชั้นหม่อมเจ้าขึ้นไป และผู้ได้รับสถาปนาอิสริยยศขึ้นเป็นเจ้า, บางแห่งหมายถึงกษัตริย์ก็มี เช่น เจ้ากรุงจีน: ผู้เป็นเจ้าของ เช่น เจ้าทรัพย์ เจ้าหนี้: ผู้ชำนาญ เช่น เจ้าปัญญา เจ้าความคิด เจ้าบทเจ้ากลอน: มักใช้เติมท้ายคำเรียกผู้ที่นับถือ เช่น พระพุทธเจ้า เทพเจ้า: เทพารักษ์ เช่น เจ้าพ่อหลักเมือง. เจ้ากรม น. หัวหน้ากรมในราชการฝ่ายทหาร, {โบ} หัวหน้ากรมราชการทั้งฝ่ายทหารและพลเรือน เช่น กรมพระแสงสรรพวุธ กรมพระคชบาล กรมราชบัณฑิต, หัวหน้ากรมของเจ้าต่างกรม. เจ้ากรรม น. ผู้เคยมีกรรมมีเวรต่อกันมาแต่ชาติก่อน, เจ้ากรรมนายเวร ก็ว่า. ว. ที่ทำให้ผิดหวังหรือได้รับความเดือดร้อน เช่น รถเจ้ากรรมเกิดเสียขึ้นกลางทางเลยไปไม่ทัน เด็กเจ้ากรรมวิ่งมาชนเกือบหกล้ม. อ. คำกล่าวแสดงความผิดหวังเพราะเกิดอุบัติเหตุโดยไม่คาดคิดมาก่อนเป็นต้น เช่น เจ้ากรรมแท้ ๆ รถมาเสียเอาตอนฝนตกเสียด้วย. เจ้ากรรมนายเวร น. ผู้เคยมีกรรมมีเวรต่อกันมาแต่ชาติก่อน, เจ้ากรรม ก็ว่า. เจ้ากระทรวง น. ผู้บังคับบัญชากระทรวง ได้แก่ รัฐมนตรี และ ปลัดกระทรวง. เจ้ากี้เจ้าการ น. ผู้ที่ชอบเข้าไปวุ่นในธุระของคนอื่นซึ่งมิใช่หน้าที่ของตนจนน่ารำคาญ. เจ้ากู น. ท่าน {ใช้เรียกพระที่นับถือ}. เจ้าขรัว น. คนที่มั่งมี {มักหมายถึงเศรษฐีจีน}, เจ๊สัว หรือ เจ้าสัว ก็เรียก. เจ้าของ น. {กฎ} ผู้มีกรรมสิทธิ์ในทรัพย์สิน: ผู้มีสิทธิครอบครอง ใช้สอย เก็บผลประโยชน์ และจำหน่ายทรัพย์สิน. เจ้าของรวม {กฎ} น. บุคคลหลายคนซึ่งเป็นเจ้าของร่วมกันในทรัพย์สินอันใดอันหนึ่ง. เจ้าขา ว. คำที่ผู้หญิงใช้เรียกหรือขานรับผู้ใหญ่อย่างสุภาพ. เจ้าข้า ว. คำของผู้น้อยรับคำของผู้ใหญ่: คำร้องบอกกล่าว. เจ้าข้าวแดงแกงร้อน น. ผู้มีบุญคุณที่เคยอุปการะเลี้ยงดูมา. เจ้าขุนมุลนาย, เจ้าขุนมูลนาย น. ผู้บังคับบัญชา, เจ้านาย ก็ว่า. เจ้าไข้ น. เจ้าของคนไข้, ผู้รับผิดชอบในตัวคนไข้. เจ้าคณะ น. หัวหน้าคณะสงฆ์, คำเรียกตำแหน่งผู้ปกครองคณะสงฆ์ระดับตำบล อำเภอ จังหวัด และภาค เป็นต้น ว่า เจ้าคณะตำบล เจ้าคณะอำเภอ เจ้าคณะจังหวัด และเจ้าคณะภาคตามลำดับ. เจ้าครอก {โบ} น. เจ้าโดยกำเนิด หรือที่สถาปนาขึ้น, เรียกพระราชโอรสและพระราชธิดาชั้นเจ้าฟ้า ว่า เจ้าครอกฟ้า, เรียกพระองค์เจ้า ว่า เจ้าครอก, และเรียกหม่อมเจ้า ว่า ครอก. เจ้าคะ ว. คำที่ผู้หญิงใช้เรียกหรือถามผู้ใหญ่อย่างสุภาพ. เจ้าค่ะ ว. คำที่ผู้หญิงใช้ขานรับผู้ใหญ่อย่างสุภาพ. เจ้าคารม น. ผู้มีฝีปากคมคาย. เจ้าคุณ น. {โบ} บรรดาศักดิ์ฝ่ายในที่ทรงแต่งตั้ง: {โบ: ปาก} คำเรียกผู้มีบรรดาศักดิ์ตั้งแต่ชั้นพระยาขึ้นไป: {ปาก} คำเรียกพระภิกษุที่เป็นพระราชาคณะ. เจ้าคุณจอม{ปาก} น. เจ้าคุณจอมมารดา. เจ้าแง่เจ้างอน, เจ้าแง่แสนงอน ว. มีแง่งอนมาก. เจ้าจอม น. ตำแหน่งภรรยาของพระมหากษัตริย์ ซึ่งไม่มีพระราชโอรสพระราชธิดา: ตำแหน่งภรรยาของกรมพระราชวังบวรฯ วังหน้า ในรัชกาลที่ ๑-๕ ซึ่งไม่มีพระราชโอรสพระราชธิดา. เจ้าจอมมารดา น. ตำแหน่งภรรยาของพระมหากษัตริย์ ซึ่งมีพระราชโอรสพระราชธิดา: ตำแหน่งภรรยาของกรมพระราชวังบวรฯ วังหน้า ในรัชกาลที่ ๑-๔ ซึ่งมีพระราชโอรสพระราชธิดา: คำเรียกเจ้าขรัวยายของสมเด็จเจ้าฟ้า แต่มิได้เป็นเจ้าจอมมารดาในพระมหากษัตริย์. เจ้าจำนวน {โบ} น. เจ้าหน้าที่เก็บภาษีอากร. เจ้าจำนำ น. ผู้ซื้อขายหรือติดต่อกันเป็นประจำ. เจ้าชีวิต น. พระเจ้าแผ่นดิน. เจ้าชู้ ๑ น. ผู้ใฝ่ในการชู้สาว. เจ้าเซ็น น. อิหม่ามฮูเซ็นผู้เป็นหลานตาของพระมะหะหมัด, คนพวกหนึ่งที่ถือศาสนาอิสลามซึ่งนับถืออิหม่ามฮูเซ็น: ชื่อเพลงไทยสำเนียงแขก อัตราชั้นเดียวและอัตรา ๒ ชั้น, แขกเจ้าเซ็น ก็เรียก. เจ้าเซ็นเต้นต้ำบุด น. ชื่อกลบทชนิดหนึ่ง มีตัวอย่างว่า สุดแค้นแสนคมสมเขาสรวล คำสอนข้อนสั่งข้างสิ่งควร ซํ้าข้อส่วนเข้าแซงแข่งซน. เจ้าตัว น. ตัวของผู้ที่ถูกอ้างถึง. เจ้าต่างกรม ดู กรม ๓. เจ้าถ้อยหมอความ น. ผู้ที่ชอบเอากฎหมายมาอ้าง, ผู้มักใช้โวหารพลิกแพลงไปในทางกฎหมาย. เจ้าถิ่น น. เจ้าของถิ่น, ผู้ชำนาญในเรื่องของท้องถิ่นนั้น ๆ, {ปาก} นักเลงโต. เจ้าท่า {กฎ} น. เจ้าพนักงานผู้มีอำนาจหน้าที่ควบคุมและตรวจตราการเดินเรือ การใช้เรือ การจอดเรือ ร่องนํ้า ทางเดินเรือ และกิจการท่าเรือ. เจ้าที่ ๑ น. พระภูมิ, มักใช้เข้าคู่กันเป็น พระภูมิเจ้าที่. เจ้าที่ ๒, เจ้าที่เจ้าทาง น. เทวดารักษาพื้นที่และหนทาง. เจ้าทุกข์ น. ผู้ที่เสียหายได้รับทุกข์หรือเดือดร้อน, ผู้ที่ไม่มีความสุขใจ. ว. ที่มีหน้าเศร้าอยู่เสมอ เช่น เด็กคนนี้อาภัพ หน้าตาเจ้าทุกข์. เจ้าไทย {โบ} น. พระสงฆ์: เจ้านายชั้นผู้ใหญ่: เขียนเป็น เจาไท ก็มี เช่น พ๋องเผ่าพรรนอนนเหงาเจาไทอนนไปสู {จารึกวัดช้างล้อม}. เจ้านาย น.เชื้อสายของพระมหากษัตริย์นับตั้งแต่ชั้นหม่อมเจ้าขึ้นไป และผู้ได้รับสถาปนาอิสริยยศขึ้นเป็นเจ้า, เจ้า ก็เรียก: ผู้บังคับบัญชา, เจ้าขุนมุลนาย หรือ เจ้าขุนมูลนาย ก็ว่า. เจ้าเนื้อ ว. อ้วน. เจ้าบ้าน {กฎ} น. ผู้ซึ่งเป็นหัวหน้าซึ่งครอบครองบ้านในฐานะเป็นเจ้าของ ผู้เช่า หรือในฐานะอื่นใด. เจ้าบ่าว น. ชายผู้เข้าพิธีแต่งงานกับเจ้าสาว.เจ้าบุญนายคุณ น. ผู้มีบุญคุณ. เจ้าเบี้ย น. นายเงิน. เจ้าประคุณ น. {โบ} คำเรียกผู้ที่นับถือ และท่านที่เป็นเจ้าบุญนายคุณ. ส. คำที่ภิกษุสามเณรหรือคฤหัสถ์ใช้เรียกสมเด็จพระราชาคณะ, ใช้เต็มว่า ท่านเจ้าประคุณสมเด็จฯ, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๒. {เพี้ยนมาจาก เจ้าพระคุณ}. เจ้าประคู้น น. คำเรียกสิ่งศักดิ์สิทธิ์เพื่อขอให้มาช่วยให้สมประสงค์, เป็นคำอุทานแสดงถึงการอ้อนวอน อธิษฐาน บนบาน หรือ สาปแช่ง เป็นต้น. เจ้าปู่ น. ผู้เฒ่าที่คนเคารพนับถือ, ปู่เจ้า ก็ว่า. เจ้าพนักงาน {กฎ} น. บุคคลซึ่งได้รับแต่งตั้งตามกฎหมายหรือแต่งตั้งโดยผู้มีอำนาจตามกฎหมายให้ปฏิบัติราชการหรือให้ใช้อำนาจรัฐ. เจ้าพนักงานบังคับคดี {กฎ} น. เจ้าพนักงานผู้มีอำนาจตามบทบัญญัติแห่งกฎหมาย ในอันที่จะปฏิบัติตามวิธีการที่บัญญัติไว้ เพื่อคุ้มครองสิทธิของคู่ความในระหว่างการพิจารณา หรือเพื่อบังคับตามคำพิพากษาหรือคำสั่งของศาล. เจ้าพนักงานพิทักษ์ทรัพย์ {กฎ} น. บุคคลซึ่งรัฐมนตรีว่าการกระทรวงยุติธรรมแต่งตั้งโดยเฉพาะตัว หรือโดยตำแหน่งหน้าที่ ให้ปฏิบัติหน้าที่พิทักษ์ทรัพย์สิน และจัดการเกี่ยวกับทรัพย์สินของลูกหนี้ในคดีล้มละลาย. เจ้าพนักงานภูษามาลา น. ข้าราชการในราชสำนัก มีหน้าที่ถวายทรงพระเครื่องใหญ่ ถวายพระกลด ถวายสุกำ ทำสุกำ เปลื้องเครื่องสุกำพระบรมศพ พระศพ และเปลื้องเครื่องสุกำศพที่ได้รับพระราชทานโกศ เป็นต้น โบราณมีหน้าที่ถวายเครื่องต้นด้วย, ในกฎหมายตราสามดวง เรียกแยกเป็นพนักงานพระภูษา พนักงานพระมาลา. เจ้าพนักงานสนมพลเรือน น. ข้าราชการในราชสำนัก ทำหน้าที่เกี่ยวกับพิธีศพ ทำสุกำศพหีบ จัดดอกไม้ ดูแลรักษาเครื่องนมัสการ โกศ หีบ เป็นต้น, สนม ก็เรียก. เจ้าพระคุณ ส. คำที่ภิกษุสามเณรหรือคฤหัสถ์ใช้เรียกสมเด็จพระราชาคณะ, ใช้เต็มว่า ท่านเจ้าพระคุณสมเด็จฯ, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๒, ใช้ว่า เจ้าประคุณก็มี. เจ้าพระเดชนายพระคุณ น. ผู้มีบุญคุณมาก. เจ้าพระยา ๑ น. บรรดาศักดิ์ข้าราชการผู้ใหญ่ สูงกว่าพระยา ต่ำกว่าสมเด็จเจ้าพระยา เช่น เจ้าพระยาธรรมศักดิ์มนตรี. เจ้าพ่อ น. เทพารักษ์ผู้คุ้มเกรงถิ่นนั้น ๆ, ผู้เป็นใหญ่หรือมีอิทธิพลในถิ่นนั้น.เจ้าพ่อหลวง น. คำที่ชาวไทยภูเขาใช้เรียกพระมหากษัตริย์. เจ้าพายุ น. ชื่อตะเกียงชนิดหนึ่งเมื่อเผาไส้แล้วสูบลมให้ดันนํ้ามันเป็นไอขึ้นไปเลี้ยงไส้ทำให้เกิดแสงสว่างนวลจ้า. เจ้าฟ้า น. สกุลยศของพระราชโอรสหรือพระราชธิดาที่ประสูติแต่พระมเหสี หรือประสูติแต่พระมารดาที่เป็นพระราชธิดาหรือพระราชนัดดาของพระมหากษัตริย์, สกุลยศของพระราชนัดดาของพระมหากษัตริย์ที่ทั้งพระบิดาและพระมารดาเป็นเจ้าฟ้า: เรียกเจ้าผู้ครองแคว้นไทยถิ่นอื่น เช่น เจ้าฟ้าเชียงตุง. เจ้าภาพ น.เจ้าของงานพิธีหรือผู้รับเป็นเจ้าของงานพิธี เช่น เจ้าภาพงานแต่งงาน เจ้าภาพสวดพระอภิธรรม: {ปาก} เจ้ามือ เช่น เย็นนี้ฉันขอเป็นเจ้าภาพเลี้ยงข้าวเอง. เจ้าภาษี{โบ} น. ผู้ผูกขาดตัดตอนจากรัฐบาลไปเรียกเก็บภาษีบางอย่างจากราษฎร. เจ้ามรดก {กฎ} น. ผู้ตายซึ่งมีทรัพย์มรดกตกทอดแก่ผู้มีสิทธิ. เจ้ามือ น. ผู้ตั้งต้นในวงการพนัน เช่นวงไพ่, ผู้รับกินรับใช้ในการเล่นการพนันเช่นถั่ว โป หวย: {ปาก} ผู้รับออกเงินในการเลี้ยง, เจ้าภาพ ก็ว่า. เจ้าแม่ น. เทพารักษ์ผู้หญิงที่ถือว่าศักดิ์สิทธิ์จะให้ความคุ้มเกรงรักษาได้ เช่น เจ้าแม่ทับทิม, หญิงผู้เป็นใหญ่หรือมีอิทธิพลในถิ่นนั้น. เจ้าแม่หลวง น. คำที่ชาวไทยภูเขาใช้เรียกสมเด็จพระบรมราชินีนาถ. เจ้าไม่มีศาล สมภารไม่มีวัด {สำ} น. ผู้ไม่มีที่อยู่เป็นหลักแหล่ง. เจ้ายศ, เจ้ายศเจ้าอย่าง ว. ถือยศถือศักดิ์. เจ้าระเบียบ ว. ที่ถือระเบียบอย่างเคร่งครัด, ระเบียบจัด. เจ้าราชนิกุล ดู หม่อมราชนิกุล, หม่อมราชนิกูล. เจ้าราชินิกูล น. หม่อมราชินิกูล. เจ้าเรือน น. นิสัยซึ่งประจำอยู่ในจิตใจ เช่น มีโทสะเป็นเจ้าเรือน: {โหร} ดาวเจ้าของราศี. เจ้าเล่ห์ น. ผู้มีกลอุบายพลิกแพลงต่าง ๆ. เจ้าเล่ห์เพทุบาย ว. มีเล่ห์เหลี่ยมเพทุบายมาก. เจ้าเล่ห์แสนกล ว. มีเล่ห์เหลี่ยมกลอุบายมาก, แสนกล ก็ว่า. เจ้าสังกัด น. ส่วนราชการที่หน่วยงานย่อยหรือหน่วยงานอื่นสังกัดอยู่ เช่น กระทรวงยุติธรรมเป็นเจ้าสังกัดของกรมราชทัณฑ์ สำนักนายกรัฐมนตรีเป็นเจ้าสังกัดของสำนักงานคณะกรรมการกฤษฎีกา. เจ้าสัว น. คนที่มั่งมี {มักหมายถึงเศรษฐีจีน}, เจ๊สัว หรือ เจ้าขรัว ก็เรียก. เจ้าสามสี น. พลอยชนิดหนึ่งเมื่อโดนแสงอาทิตย์จะมีสีเขียวมรกต เมื่อโดนแสงอื่น ๆ ที่ไม่ใช่แสงอาทิตย์เช่นแสงจากหลอดไฟ จะมีสีแดงแล้วเปลี่ยนเป็นสีม่วง, พลอยสามสี ก็เรียก. เจ้าสาว น. หญิงผู้เข้าพิธีแต่งงานกับเจ้าบ่าว. เจ้าสำนัก {กฎ} น. บุคคลผู้ควบคุมและจัดการโรงแรม: ผู้ควบคุมดูแลสถานที่หรือเคหสถาน. เจ้าสำบัดสำนวน, เจ้าสำนวน น. ผู้ใช้คารมพลิกแพลง.เจ้าสำราญ ว. ที่ชอบฟุ้งเฟ้อใช้ชีวิตอย่างสนุกสนานเพลิดเพลิน. เจ้าหน้า, เจ้าหน้าเจ้าตา น. ผู้ชอบทำเอาหน้า, ผู้ชอบเสนอหน้าเข้าไปทำธุระให้คนอื่นโดยเขาไม่ได้ขอร้อง. เจ้าหน้าที่ น. ผู้มีหน้าที่, ผู้ปฏิบัติหน้าที่. เจ้าหน้าที่ของรัฐ {กฎ} น. ผู้ซึ่งมีอำนาจหน้าที่ปฏิบัติงานให้แก่รัฐหรือในหน่วยงานของรัฐ เช่น ข้าราชการ ลูกจ้าง พนักงานองค์การมหาชน พนักงานรัฐวิสาหกิจ กำนัน ผู้ใหญ่บ้าน กฎหมายบางฉบับก็ขยายไปถึงสมาชิกสภาซึ่งทำหน้าที่นิติบัญญัติด้วย. เจ้าหนี้ น. เจ้าของหนี้: ผู้ขายเชื่อหรือให้กู้ยืมทรัพย์แก่บุคคลซึ่งเรียกว่าลูกหนี้: {กฎ} บุคคลซึ่งมีมูลหนี้เหนือบุคคลอีกคนหนึ่งซึ่งเรียกว่าลูกหนี้ และมีสิทธิที่จะเรียกให้ลูกหนี้ชำระหนี้ได้.เจ้าหนี้บุริมสิทธิ {กฎ} น. บุคคลผู้ซึ่งมีสิทธิเหนือทรัพย์สินของลูกหนี้ในการที่จะได้รับชำระหนี้อันค้างชำระแก่ตนจากทรัพย์สินนั้นก่อนเจ้าหนี้อื่น ๆ ตามที่กฎหมายกำหนด. เจ้าหนี้มีประกัน {กฎ} น. เจ้าหนี้ผู้มีสิทธิเหนือทรัพย์สินของลูกหนี้ในทางจำนอง จำนำ หรือสิทธิยึดหน่วง หรือเจ้าหนี้ผู้มีบุริมสิทธิที่บังคับได้ทำนองเดียวกับผู้รับจำนำ. เจ้าหนี้ร่วม {กฎ} น. บุคคลหลายคนซึ่งมีสิทธิเรียกร้องการชำระหนี้โดยแต่ละคนอาจจะเรียกให้ชำระหนี้โดยสิ้นเชิงได้. เจ้าหมื่น ดู หัวหมื่น. เจ้าหลวงน. เจ้าผู้ครองประเทศราชฝ่ายเหนือ. เจ้าหล่อน ส. คำใช้แทนผู้ที่เราพูดด้วย, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๒, คำใช้แทนผู้ที่เราพูดถึง, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๓, บางทีผู้ใหญ่ใช้แก่ผู้น้อยในบุรุษที่ ๓. เจ้าหัว, เจ้าหัวกู {โบ} น. ผู้เป็นเจ้าเหนือหัว {ใช้เรียกพระสงฆ์}. เจ้าอธิการ น. พระที่ดำรงตำแหน่งเป็นพระอุปัชฌาย์หรือเจ้าคณะตำบลซึ่งไม่มีสมณศักดิ์อย่างอื่น. เจ้าอารมณ์ ว. ที่โกรธง่าย, ที่เอาใจยาก. เจ้าอาวาส น. พระภิกษุซึ่งได้รับแต่งตั้งให้ดำรงตำแหน่งผู้ปกครองวัด.