ก. ต้มให้เดือดนาน ๆ เพื่อให้งวด ข้น หรือเปื่อยเป็นต้น, โดยปริยายหมายความว่า รํ่าไป, ไม่หยุดหย่อน,เช่น อันซึ่งพระรามฤทธิรงค์ มาเคี่ยวฆ่าวงศ์ยักษี {รามเกียรติ์ร. ๑}. เคี่ยวขัน ก. พยายามต่อสู้หรือแข่งขันด้วยความลำบาก. เคี่ยวขับ ก. เร่งรัด, พยายามให้ถึงที่สุด.เคี่ยวเข็ญ ก. บีบบังคับ, บีบคั้นให้ได้รับความลำบากเช่นเคี่ยวเข็ญเย็นค่ำกรำ ไป ตามวิสัยเชิงเช่นผู้เป็นนาย{พระราชนิพนธ์ ร. ๖}: บังคับให้ทำงานให้มากขึ้น เช่น เคี่ยวเข็ญให้ขยันหมั่นเพียรในการเล่าเรียน.