ความหมาย

• 
  

  ก. ใช้อวัยวะมีมือเป็นต้นกระทบเบา ๆ เช่น เคาะจังหวะ เคาะบุหรี่, ใช้มือหรือวัตถุงอ ๆ ตีหรือทุบให้เกิดเสียงเป็นต้น เช่น เคาะประตู เคาะระฆัง เคาะตัวถังรถ: พูดเย้าแหย่. ว. เลียบเคียง เช่น พูดเคาะ.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• เคาะแคะ - ก. พูดพาดพิงเชิงชู้สาว, พูดเชิงเกี้ยวพาราสี, เกาะแกะ ก็ว่า.

• เคี้ย - {ถิ่น: กลอน} ก. อยู่ เช่น อันเดียรดาษด้วยเตี้ยเค้าค่อมเคี้ยคอยทวารทุกแห่งแล {ม. คำหลวง ทศพร}.

• เคียง - ว. ชิดกันโดยเรียงข้าง เช่น เดินเคียง นั่งเคียง,ใกล้กัน เช่น บ้านใกล้เรือนเคียง. เคียงบ่าเคียงไหล่ว. มีฐานะเสมอกันทัดเทียมกัน หรืออยู่ในระดับเดียวกัน:ร่วมสุขร่วมทุกข์ หรือร่วมเป็นร่วมตายด้วยกัน เช่น รบเคียงบ่าเคียงไหล่.

• เคียด - ก. เคือง, โกรธ. เคียดแค้น ก. โกรธแค้น, เคืองแค้น.

• เคียน - ก. พัน, คาด, เช่น ผ้าขาวม้าเคียนพุง.