ความหมาย

• 
  

  [เกฺลื่อน] ว. เรี่ยรายหรือกระจัดกระจายอยู่ทั่วไป เช่น ลอยเกลื่อน หล่นเกลื่อน. เกลื่อนกล่น, เกลื่อนกลาด ว. เกลื่อน, ดาษดื่น, กลาดเกลื่อน ก็ว่า.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• เกลื่อน ๒ - [เกฺลื่อน] ก. ทำให้ยุบหรือราบลง เช่น เกลื่อนที่ เกลื่อนฝี.

• เกลื่อน ๓, เกลื่อนคว - [เกฺลื่อน] ก. เสความ.

• เกวัฏ - [เกวัด] {แบบ} น. ชาวประมง, พรานเบ็ด, พรานแห, พรานปลา. {ป. เกวฏฺฏ}.

• เกวียน - [เกฺวียน] น. ยานชนิดหนึ่ง มีล้อ ๒ ล้อ ใช้ควายหรือวัวเทียม, ลักษณนามว่า เล่ม: ชื่อมาตราตวง ๘๐ สัด หรือ ๑๐๐ ถัง เป็น ๑ เกวียน. เกวียนหลวง น. มาตราตวงตามแบบราชการ มีอัตราเท่ากับ ๒,๐๐๐ ลิตร หรือ ๒ กิโลลิตร, อักษรย่อว่า กว.

• เกศ, เกศ- - [เกด, เกดสะ-] {แบบ} น. ผม, ในบทกลอนใช้หมายถึง หัว ก็มี เช่น ก้มเกศ. เกศธาตุ น. ผม {มักใช้ทางศาสนา} เช่น พระเกศธาตุ หมายถึง พระเกศาของพระพุทธเจ้า.