ความหมาย

• 
  

  [เกฺลี้ยง] ว. เรียบ ๆ ไม่ขรุขระหรือไม่มีลวดลาย: หมดไม่มีเหลือไม่มีอะไรติดอยู่ เช่น หมดเกลี้ยง กินเสียเกลี้ยง. เกลี้ยงเกลา ว. หมดจดหรือเรียบร้อย เช่น หน้าตาเกลี้ยงเกลา หนังสือเล่มนี้สำนวนเกลี้ยงเกลา.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• เกลี้ยง ๒ - น. ส้มเกลี้ยง. {ดู ส้ม ๑}.

• เกลียด - [เกฺลียด] ก. ชัง, รังเกียจมาก, ไม่ชอบจนรู้สึกไม่อยากพบอยากเห็นเป็นต้น, บางทีใช้คู่กับคำ ชัง เป็นเกลียดชัง. เกลียดเข้ากระดูกดำ {สำ} ก. เกลียดมากที่สุด.เกลียดเข้าไส้ {สำ} ก. เกลียดมากที่สุด. เกลียดตัวกินไข่ {สำ} ก. เกลียดตัวเขา แต่อยากได้ผลประโยชน์จากเขา, มักใช้คู่กับ เกลียดปลาไหลกินนํ้าแกง เป็นเกลียดตัวกินไข่ เกลียดปลาไหลกินนํ้าแกง. เกลียดปลาไหลกินน้ำแกง {สำ} ก. เกลียดตัวเขา แต่อยากได้ผลประโยชน์จากเขา, มักใช้เข้าคู่กับ เกลียดตัวกินไข่เป็น เกลียดตัวกินไข่ เกลียดปลาไหลกินนํ้าแกง.

• เกลียว - [เกฺลียว] น. สิ่งที่มีลักษณะเป็นรอยพันหรือบิดโดยรอยต่อเนื่องอย่างสว่าน หรือตะปูควง หรือเชือกที่ฟั่น เป็นต้น, ลักษณะของเชือกที่ฟั่น. ก. กิริยาที่หมุนบิดให้เชือกควบรวมเป็นเส้นเขม็งขึ้น เรียกว่า ตีเกลียว, ถ้าเอาเชือก ๒ เส้นฟั่นควบเป็นเส้นเดียวกัน แล้วเอาเชือกเส้นที่ ๓ ซึ่งเขม็งแล้ว ควบเข้าไประหว่างเชือก ๒ เส้นนั้น โดยคลายเกลียวที่ปลายเชือก ๒ เส้นแรกเล็กน้อย เพื่อให้เชือกเส้นที่ ๓ สอดควบเข้าด้วยกันได้จนตลอด เรียกว่า สับเกลียว หรือ สับเชือก. ว. โดยปริยายหมายความว่า ขยันขันแข็ง เช่น หากินตัวเป็นเกลียว, นํ้าหนึ่งใจเดียวกัน เช่น เข้ากันเป็นเกลียว, ในลักษณะนี้ ถ้าไม่เข้าเกลียวกัน คือแตกพวกหรือไม่ถูกกัน หรือมีความเห็นไม่ลงรอยกัน ขัดแย้งกัน เรียกว่า ปีนเกลียว. เกลียวกลม ก. กลมเกลียว. เกลียวข้าง น. กล้ามเนื้อที่สีข้าง. เกลียวคอ น. กล้ามเนื้อที่คอ สำหรับทำให้เอี้ยวคอได้สะดวก.เกลียวหวาน น. เกลียวของนอตเป็นต้นที่ชำรุดไม่กินเกลียวกัน.

• เกลี่ยวดำ - [เกฺลี่ยว-] น. โรคเปลี่ยวดำ.

• เกลือ - [เกฺลือ] น. วัตถุที่มีรสเค็ม ใช้ประกอบอาหารเป็นต้น โดยทั่วไปได้มาจากนํ้าทะเล, เกลือสมุทร ก็เรียก: {วิทยา} สารประกอบซึ่งประกอบด้วยโลหะหรือหมู่ธาตุที่เทียบเท่าโลหะกับอนุมูลกรด. เกลือกรด {เคมี} น. เกลือที่เกิดขึ้นโดยธาตุไฮโดรเจนชนิดที่แปรสภาพเป็นไอออนได้ ซึ่งมีอยู่ในโมเลกุลของกรด ถูกโลหะหรือหมู่ธาตุที่เทียบเท่าโลหะเข้ามาแทนที่ไม่หมด เช่น โซเดียมไฮโดรเจนซัลเฟต {NaHSO4}. {อ. acid salt}. เกลือแกง น. เกลือปรกติชนิดหนึ่งชื่อโซเดียมคลอไรด์ {NaCl} ลักษณะเป็นผลึกสีขาวละลายนํ้าได้ มีมากในนํ้าทะเล ใช้ปรุงอาหาร ทำเครื่องดองเค็ม, เมื่ออยู่ในสภาพบริสุทธิ์ที่สุด ใช้ละลายในนํ้ากลั่น เรียกว่า น้ำเกลือ สำหรับให้ผู้ป่วยโดยให้ทางเส้นเลือด ใช้ในอุตสาหกรรมทำสบู่ อุตสาหกรรมผลิตโซดาแผดเผา. {อ. common salt}. เกลือเงิน น. เกลือปรกติชนิดหนึ่งชื่อซิลเวอร์ไนเทรต {AgNO3} ลักษณะเป็นผลึกสีขาวละลายนํ้าได้ ใช้ประโยชน์ในทางแพทย์ อุตสาหกรรมชุบโลหะให้เป็นเงิน. เกลือจิ้มเกลือ {สำ} ว. ไม่ยอมเสียเปรียบกัน, แก้เผ็ดให้สาสมกัน. น. คนเค็มต่อคนเค็มมาพบกัน. เกลือจืด น. เกลือที่ตกผลึกก่อนเกลือชนิดอื่น ๆ ในการทำนาเกลือมีปนอยู่กับเกลือที่ใช้ในการปรุงอาหารเสมอ ไม่มีรส หรือเกลือที่ได้จากการเผายิปซัม, ยิปซัม หรือ หินฟองเต้าหู้ ก็เรียก. เกลือด่าง น. เกลือเบสิก. เกลือด่างคลี น. ชื่อเกลือชนิดหนึ่งในตำรายาไทย. เกลือเบสิก {เคมี} น. เกลือที่เกิดขึ้นโดยอนุมูลกรดเข้าไปแทนที่หมู่ไฮดรอกซิล {OH} ซึ่งมีอยู่ในโมเลกุลของเบสไม่หมด เช่น เลดไฮดรอกซีคลอไรด์ [Pb{OH}Cl], เกลือด่าง ก็ว่า. {อ. basic salt}. เกลือปรกติ {เคมี} น. เกลือที่เกิดขึ้นโดยธาตุไฮโดรเจนชนิดที่แปรสภาพเป็นไอออนได้ ซึ่งมีอยู่ในโมเลกุลของกรดถูกโลหะหรือหมู่ธาตุที่เทียบเท่าโลหะเข้ามาแทนที่จนหมดสิ้น เช่น โซเดียมซัลเฟต {Na2SO4}. {อ. normal salt}. เกลือเป็นหนอน {สำ} น. ญาติมิตร สามีภรรยา บุตรธิดา เพื่อนร่วมงาน หรือคนในบ้านคิดคดทรยศ, ไส้เป็นหนอน ก็ว่า. เกลือฟอง น. ชื่อเกลือชนิดหนึ่งในตำรายาไทย. เกลือยูเรต น. เกลือของกรดยูริก. เกลือสมุทร น. เกลือที่ได้จากนํ้าทะเล.เกลือสินเธาว์ น. เกลือที่ได้จากดินเค็ม.