ความหมาย

• 
  

  [เกฺลา] ก. ทำสิ่งที่ยังขรุขระอยู่ให้เกลี้ยงหรือได้รูปทรงดีขึ้น เช่น เกลาไม้ไผ่, ทำให้ดีขึ้นหรือเรียบร้อยขึ้น เช่น เกลาสำนวนหนังสือ เกลานิสัย. เกลากลึง ว. งามเกลี้ยงเกลา, กลึงเกลา ก็ว่า.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• เกล้า - [เกฺล้า] น. หัว {ใช้เฉพาะในโวหารแสดงความเคารพอย่างสูง} เช่น มารดาบังเกิดเกล้า. ก. มุ่นผมให้เรียบร้อย เช่น เกล้าจุก เกล้ามวย. เกล้ากระผม ส. คำใช้แทนตัวผู้พูด เพศชาย พูดกับผู้ใหญ่ด้วยความเคารพมากหรือกับพระสงฆ์ผู้ทรงสมณศักดิ์, พูดสั้น ๆ ว่า เกล้า หรือ เขียนย่อว่า เกล้าฯ, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๑. เกล้ากระหม่อม{ราชา} ส. คำใช้แทนตัวผู้พูด เพศชายกราบทูลพระอนุวงศ์ชั้นพระเจ้าวรวงศ์เธอที่มิได้ทรงกรม พระวรวงศ์เธอที่ทรงกรม และสมเด็จพระสังฆราช, ถ้าผู้พูดเป็นเพศหญิงใช้ว่า เกล้ากระหม่อมฉัน, เขียนย่อว่า เกล้าฯ, เป็นสรรพนามบุรุษที่ ๑.

• เกลาะ - [เกฺลาะ] ก. พูดเลียบเคียง เช่น ใช่จะแกล้งกล่าวเกลาะให้เพราะพริ้ง {อิเหนา}, เขียนเป็น เกราะ ก็มี เช่น อย่าคำเพราะเกราะกล่าวเจรจา {รามเกียรติ์ ร. ๑}.

• เกลี่ย - [เกฺลี่ย] ก. กระจายของออกไปให้เสมอกัน. เกลี่ยไกล่ ก. พูดจาให้ตกลงกัน, พูดจาให้ปรองดองกัน: ทำให้เรียบร้อย, ทำให้มีส่วนเสมอกัน: ไกล่เกลี่ย ก็ว่า.

• เกลี้ย - [เกฺลี้ย] {แบบ} ก. ชักชวน, ทำให้ไล่เลี่ยกัน, เช่น เกลี้ยกระมลบันโดย {ตะเลงพ่าย}. เกลี้ยกล่อม ก. ชักชวนจูงใจให้ร่วมพวก, พูดจูงใจให้คล้อยตามหรือปฏิบัติตาม.

• เกลียง - [เกฺลียง] น. หญ้า เช่น เกลียงอ่อนห่อนโคลดละไว้ {โลกนิติ}.