ความหมาย

• 
  

  น. เรียกคำหรือพยางค์ที่มีตัว ย สะกด ว่า มาตราเกยหรือแม่เกย.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• เกย ๒ - น. เกยขนาดเล็กเคลื่อนย้ายไปได้ สำหรับเจ้านายใช้เป็นที่เสด็จขึ้นหรือลงพาหนะ: นอกชานหรือพื้นซึ่งสูงขึ้นที่เรียกว่า เนินปราสาท หรือ โคกปราสาท เพราะการก่อสร้างนิยมสร้างบนพื้นที่ถมสูง มีสภาพเป็นนอกชาน เรียกว่า เกย เกยชาลา หรือ ไพที ก็มี. ก. แล่นหรือเสือกขึ้นไปค้างอยู่พาดอยู่, ถูกซัดหรือลากขึ้นไปติดอยู่ค้างอยู่ เช่น เรือเกยฝั่ง, พาดทับเฉพาะชายหรือริม เช่น ปูเสื่อเกยกัน. เกยลา น. เกยน้อยที่ยกไปได้ใช้เป็นที่เสด็จขึ้นลงแห่งเจ้านายรองจากพระเจ้าแผ่นดินลงมา: นอกชาน. เกยแห้ง ก. ขึ้นไปค้างอยู่บนบก.

• เกยูร - [-ยูน] {แบบ} น. สร้อยอ่อน, สายสร้อย, ทองต้นแขน, กำไล. {ป., ส.}.

• เกร่ - [เกฺร่] ก. เดินไปมาในบริเวณไม่ไกลนัก เช่น วัน ๆ ไปเกร่หน้าโรงหนัง: ขออนุญาตเร่หรือหันเหทิศทางไปจากจุดเดิมโดยให้มีระยะทางเท่าเดิมหรือไกลกว่าเพื่อให้สะดวกในการเล่นบางอย่าง เช่น หยอดหลุม ทอยกองร่อนรูป: เตร่ ก็ว่า.

• เกรง - [เกฺรง] ว. นึกกลัวไปเอง, นึกวิตกไปเอง, เช่น เกรงว่าเขาจะเดือดร้อน. เกรงกลัว ก. กลัว. เกรงขาม ก. คร้าม, เกรง. เกรงใจ, เกรงอกเกรงใจ ก. ไม่อยากจะให้ผู้อื่นรู้สึกลำบากเดือดร้อนรำคาญใจ.

• เกร็ง - [เกฺร็ง] ก. ทำกล้ามเนื้อให้แข็ง เช่น เกร็งข้อ เกร็งแขน. ว. อาการที่กล้ามเนื้อเป็นต้นแข็งอย่างงอไม่ได้ เช่น มือเกร็ง เท้าเกร็ง.