กลับ
คำว่า
อุปบัติ
ความหมาย
[อุปะบัด, อุบปะบัด] น. การเข้าถึง เช่น คติ อุปบัติ = การเข้าถึงคติ, การเกิด. {ป. อุปปตฺติ}.
สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share
คำถัดไป:
อุปปาติกะ
- [อุปะปาติกะ, อุบปะปาติกะ] น. ผู้เกิดผุดขึ้นโดยไม่ต้องอาศัยพ่อแม่ อาศัยอดีตกรรม ได้แก่เทวดา พรหม สัตว์นรก เปรต อสุรกาย, โอปปาติกะ ก็เรียก. {ป. อุปปาติก, โอปปาติก}.
อุปพัทธ์
- [อุปะ-, อุบปะ-] ก. เนื่อง, เนื่องกัน. ว. ที่เนื่องกัน. {ป., ส.}.
อุปพันธ์
- [อุปะ-, อุบปะ-] น. การติดต่อ, การร่วม: เยื่อใย, เครื่องผูกพัน. {ป., ส.}.
อุปมา
- [อุปะ-, อุบปะ-] น. สิ่งหรือข้อความที่ยกมาเปรียบ, มักใช้เข้าคู่กับ อุปไมย ในประโยคเช่น เรื่องนี้มีอุปมาฉันใด อุปไมยก็ฉันนั้น. ก. เปรียบเทียบ. {ป., ส.}. อุปมาโวหาร น. สำนวนเขียนที่กล่าวถึงเรื่องราวโดยยกสิ่งต่าง ๆ ขึ้นมาเปรียบเทียบประกอบ.
อุปมาน
- [อุปะ-, อุบปะ-] น. การเปรียบเทียบสิ่งที่มีลักษณะคล้ายคลึงกัน. {ป., ส.}.