[อุกคะหะ-] น. การเล่าเรียน. ว. เจนใจ. {ป. อุคฺคห}. อุคหนิมิต น. “อารมณ์ที่เจนใจ” คือ เป็นวิธีแห่งผู้เพ่งกสิณชำนาญจนรูปที่ตนเพ่งอยู่นั้นติดตา ถึงแม้หลับตาเสีย รูปนั้นก็ปรากฏเป็นเครื่องหมายอยู่รูปที่ปรากฏนี้ เรียกว่า อุคหนิมิต. {ป. อุคฺคหนิมิตฺต: ส. อุทฺคฺรห + นิมิตฺต}.