ความหมาย

• 
  

  น. การถือเอา, การรับ, การยึดถือ, มักใช้เป็นส่วนท้ายศัพท์ เช่น อุปาทาน สมาทาน. {ป., ส.}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• อาทิ - น. ต้น ในคำว่า เป็นอาทิ, เป็นเบื้องต้น, ทีแรก, ข้อต้น. {ป., ส.}.

• อาทิจจวาร - น. วันอาทิตย์, สูรยวาร หรือ อาทิตยวาร ก็ว่า.

• อาทิตย-, อาทิตย์ - [-ทิดตะยะ-, -ทิด] น. “เชื้ออทิติ” คือ เทวดาพวกหนึ่งซึ่งเป็นลูกนางอทิติผู้เป็นชายาพระกัศยปประชาบดี เทวดาพวกนี้มีจำนวนกล่าวไว้ต่างกัน บ้างว่ามี ๕ องค์ บ้างว่ามี ๗ องค์ บ้างว่ามี ๑๒ องค์ ได้แก่ อินทราทิตย์ {พระอินทร์} วรุณาทิตย์ {พระพิรุณ} ฯลฯ สูรยาทิตย์ {พระอาทิตย์ที่ส่องโลก}: ชื่อเทวดาพระเคราะห์ คือ สูรยาทิตย์: ดวงตะวัน {ชื่อเทวดาองค์หนึ่งในนิยาย}, ในตำรานพเคราะห์นับเอาเป็นดาวพระเคราะห์ที่ ๑: ชื่อวันที่ ๑ ของสัปดาห์: รอบ ๗ วัน เช่น ไม่ว่างตลอดอาทิตย์. {ส.: ป. อาทิจฺจ}. อาทิตยมณฑล น. ดวงอาทิตย์, รูปที่แลดูแบนแห่งดวงอาทิตย์. อาทิตยวาร น. วันอาทิตย์, สูรยวาร หรือ อาทิจจวาร ก็ว่า.

• อาทีนพ, อาทีนวะ - [-นบ, -นะวะ] น. โทษ {บางทีใช้ควบกันว่า อาทีนพโทษ หรือ อาทีนวโทษ}: ผลร้าย, บางทีใช้เป็นส่วนท้ายของคำสมาส เช่น กามาทีนพ = โทษของกาม. {ป., ส.}.

• อาทึก - ว. เป็นที่ต้น, ก่อน, แรก, เบื้องต้น. {ป. อาทิก}.