ความหมาย

• 
  

  [อับปฺรี] ว. ระยำ, จัญไร, เลวทราม, ตํ่าช้า, ชั่วช้า, ไม่เป็นมงคล. {ส. อปฺริย: ป. อปฺปิย}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• อัปลักษณ์ - [อับปะ-] ว. ชั่ว {มักใช้แก่รูปร่าง หน้าตา}, มีลักษณะที่ถือว่าไม่เป็นมงคล, เช่น รูปร่างอัปลักษณ์ หน้าตาอัปลักษณ์, อปลักษณ์ ก็ว่า. {ส. อปลกฺษณ: ป. อปลกฺขณ}.

• อัปสร - [อับสอน] น. นางฟ้า. {ส. อปฺสรสฺ: ป. อจฺฉรา}.

• อัพโพหาริก - ว. ไม่ควรกล่าวอ้าง, ไม่ควรอ้างเป็นกฎเกณฑ์ คือ ไม่ควรนับว่าผิดวินัยหรือกฎหมาย เช่นผู้กินแกงซึ่งปรุงด้วยเหล้าบางอย่างเพื่อฆ่าคาวหรือชูรส การกินเหล้าในที่นี้เป็น อัพโพหาริก คือ ไม่ควรนับว่ากินเหล้า. {ป.}.

• อัพพุท - น. ชื่อสังขยาจำนวนหนึ่ง คือ ร้อยแสนพินทุ เป็น ๑ อัพพุท หรือโกฏิยกกำลัง ๘ หรือเลข ๑ มีศูนย์ตามหลัง ๕๖ ตัว. {ป.}.

• อัพภันดร, อัพภันตร- - [อับพันดอน, -ตะระ-] น. ส่วนใน, ภายใน, ท่ามกลาง: ชื่อมาตราวัดในบาลี ราว ๗ วา เป็น ๑ อัพภันดร. {ป.: ส. อภฺยนฺตร}.