[อะสุบ, อะสุบพะ-] ว. ไม่งาม, ไม่สวย,ไม่ดี. น. เรียกซากศพ ว่า อสุภ และเลือนไปเป็น อสภ และ อาสภ ก็มี. {ป.}. อสุภกรรมฐาน [-กำมะถาน] น. กรรมฐานที่ยึดเอาซากศพเป็นอารมณ์ เพื่อพิจารณาให้เห็นความไม่งามความไม่เที่ยงแท้ของสังขาร. {ป. อสุภกมฺมฏฺฐาน}. อสุภสัญญา น. การกำหนดรู้ว่าเป็นของไม่สวยงาม