ความหมาย

• 
  

  น. เครื่องมือจับสัตว์นํ้าชนิดหนึ่ง สำหรับใช้ไสรุนกุ้งรุนเคยตามชายฝั่งแม่นํ้า ลำคลอง หรือทะเลรูปคล้ายสวิง มีถุงตาข่ายอย่างละเอียด.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• กะวะ ๒ - ดู กาฮัง.

• กะส้มชื่น - {ถิ่น–พายัพ} น. ต้นว่านนํ้า. {ดู ว่านนํ้า ที่ ว่าน}.

• กะสัง - {ถิ่น–อีสาน} น. ต้นมะสัง. {ดู มะสัง}.

• กะส้าหอย - น. เปลือกซากหอยต่าง ๆ ที่ทับถมกันอยู่ใช้ทำปูนขาวที่เรียกว่า ปูนหอย. {ไกลบ้าน), กะซ้าหอย ก็ว่า.

• กะหนอกะแหน - [-หฺนอ-แหฺน] ว. เสียงพูดอย่างน่าเอ็นดูเหมือนเสียงเด็กพูด.