[กฺรุย] ว. ทำทีท่าเจ้าชู้ เช่น ห่มเพลาะกรูมกรอกรุยฉุยเฉิดฉัน {มณีพิชัย}. กรุยกราย [-กฺราย] ว. อาการที่เดินทำทีท่าเจ้าชู้: มีท่าทางหยิบหย่ง: ในบทกลอนใช้ว่า กรายกรุย ก็มี เช่น อย่านุ่งลายกรายกรุยทำฉุยไป {สุภาษิตสุนทรภู่}.