[หิมมะ-] น. ละอองนํ้าในอากาศที่แปรสภาพเป็นของแข็งเพราะอุณหภูมิต่ำ ลักษณะฟูเป็นปุย ลอยลงมาจากท้องฟ้า: ความหนาว, ความเยือกเย็น: ฤดูหนาว. {ป., ส.}. หิมพาน [หิมมะ-] น. หิมวัต. หิมพานต์ [หิมมะ-] น. ชื่อป่าหนาวแถบเหนือของอินเดีย: ชื่อกัณฑ์ที่ ๒ แห่งเวสสันดรชาดก. หิมวัต [หิมมะวัด] ว. มีหิมะ, หนาว, ปกคลุมด้วยหิมะ. น. ชื่อหนึ่งของเทือกเขาหิมาลัย: ชื่อป่าหนาวแถบเหนือของอินเดีย: ศัพท์นี้แผลงใช้ได้หลายอย่างคือ ๑. หิมวาท {แผลงจาก ส.หิมวตฺ} ๒. หิมวาน ๓. หิมพาน {รูปประถมแห่ง ส. หิมวตฺ} ๔. หิมวันต์ {ป. หิมวนฺต} ๕. หิมพานต์ {แผลงจาก ป. หิมวนฺต} ๖. หิมวา {รูปประถมแห่ง ป. หิมวนฺต}. {ส.: ป. หิมวนฺต}. หิมวันต์, หิมวา, หิมวาต, หิมวาน[หิมมะ-] น. หิมวัต. หิมวาส,หิมเวศ [หิมมะวาด, หิมมะเวด] น. ที่อยู่อันหนาว คือ ป่าหิมพานต์: ใช้ว่า ป่าทั่วไป ก็มี. หิมาลัย น. ชื่อเทือกเขาอยู่ทางทิศเหนือของอินเดีย ยอดเขามีหิมะปกคลุมตลอดปี. {ป., ส. หิม + อาลย = ที่อยู่ของหิมะ}.