กลับ
คำว่า
หิตานุหิตประโยชน์
ความหมาย
ดู หิต, หิต-.
สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share
คำถัดไป:
หิน ๑
- น. ของแข็งที่ประกอบด้วยแร่ชนิดเดียวหรือหลายชนิดรวมตัวกันอยู่ตามธรรมชาติ. หินงอก น. คราบหินปูนที่ทับถมงอกจากพื้นถํ้าขึ้นไปหาเพดานถํ้า. หินชนวน น. ชื่อหินชนิดหนึ่งเป็นแผ่นบาง ๆ ซ้อนติดกัน เนื้อแน่นและละเอียด มีสีต่าง ๆ กัน ตั้งแต่สีเทาไปจนถึงสีเทาแก่ และสีดำ สีนํ้าเงิน ที่มีสีแดง สีเขียว สีม่วง ก็มี. หินชั้น น. หินที่เกิดจากการทับถมของตะกอนที่เกิดจากหินอัคนีหรือหินแปรที่ผุพังแตกสลายหรือการตกตะกอนทางเคมีรวมทั้งตะกอนที่เกิดจากการสะสมของซากดึกดำบรรพ์ มีลักษณะของการเรียงตัวเป็นชั้น ๆ, หินตะกอน ก็เรียก. หินดาน น. หินแข็งหรือหินผุที่รองรับดิน ทราย กรวด มีแร่เช่นดีบุก ทองคำ รวมอยู่ด้วย. หินดินดาน น. หินชั้นซึ่งประกอบด้วยอะลูมิเนียมซิลิเกตกับแมกนีเซียมซิลิเกต มีเนื้อละเอียดมาก บี้กับนํ้าแล้วเหนียวติดมือ. หินดินสอพอง น. ชอล์ก. {ดู ชอล์ก ๑}. หินตะกอนน. หินที่เกิดจากการทับถมของตะกอนที่เกิดจากหินอัคนีหรือหินแปรที่ผุพังแตกสลายหรือการตกตะกอนทางเคมีรวมทั้งตะกอนที่เกิดจากการสะสมของซากดึกดำบรรพ์ มีลักษณะการเรียงตัวเป็นชั้น ๆ, หินชั้น ก็เรียก. หินตับเป็ด น. หินชนิดหนึ่ง สีดำ เนื้อแข็ง. หินติดไฟ น. หินดินดานชนิดหนึ่ง สีน้ำตาลอ่อน มีสารอินทรีย์ที่เรียกว่า เคโรเจน {kerogen} ซึ่งเป็นสารน้ำมันอุ้มอยู่ในเนื้อหิน นำ มากลั่นเอาน้ำมันเชื้อเพลิงออกได้, หินน้ำมัน ก็เรียก. หินทราย น. หินชั้นชนิดหนึ่ง ประกอบด้วยเศษหินที่มีลักษณะกลมหรือเหลี่ยมขนาดเม็ดทราย อาจมีวัตถุประสาน เช่น ซิลิกา เหล็กออกไซด์ หรือแคลเซียมคาร์บอเนต ประสานเม็ดเศษหินต่าง ๆ ให้เกาะกันแน่นแข็ง มีสีต่าง ๆ เช่น แดง เหลือง น้ำตาล เทา ขาว. หินน้ำมัน น. หินดินดานชนิดหนึ่ง สีนํ้าตาลอ่อน มีสารอินทรีย์ที่เรียกว่า เคโรเจน {kerogen} ซึ่งเป็นสารนํ้ามันอุ้มอยู่ในเนื้อหิน นำมากลั่นเอานํ้ามันเชื้อเพลิงออกได้, หินติดไฟ ก็เรียก. หินปากนก น. หินเหล็กไฟที่ใช้ติดกับปลายเครื่องสับของปืนโบราณบางชนิดเพื่อสับแก๊ปปืนให้เกิดประกายไฟ, ศิลาปากนก ก็เรียก. หินปูน น. หินที่มีเนื้อสารเป็นแคลเซียมคาร์บอเนตเกือบทั้งสิ้นสารประกอบหินดังกล่าวเกิดจากการตกตะกอนเนื่องจากปฏิกิริยาเคมีก็มี และที่เกิดจากการตกจมรวมตัวเป็นพืดใหญ่ของสัตว์ประเภทมีเปลือกหุ้มตัวเป็นแคลเซียมคาร์บอเนตก็มี. หินแปร น.หินที่แปรสภาพจากหินเดิม โดยการกระทำของความร้อน ความดัน และปฏิกิริยาเคมี. หินฝนทอง น. ชื่อขนมอย่างหนึ่ง. หินฟองเต้าหู้ น. ยิปซัมหรือเกลือจืด. หินย้อย น. คราบหินปูนที่ทับถมย้อยลงมาจากเพดานถ้ำ. หินแลงน. หินชนิดหนึ่ง เมื่ออยู่ใต้ดินมีลักษณะอ่อน เมื่อขุดขึ้นมาแล้วถูกอากาศภายนอกนานพอสมควรก็จะแข็งมีสีแดงอย่างอิฐเผา และปรุเป็นรูเหมือนไม้ที่เพรียงกิน, ศิลาแลง ก็เรียก. หินสบู่ น. หินแปรชนิดหนึ่งซึ่งเนื้อสารประกอบด้วยแร่ทัลก์เป็นส่วนใหญ่ มีเนื้ออ่อน เอาเล็บขูดเป็นรอยได้ง่าย และลื่นมือคล้ายสบู่. หินโสโครก น. แนวพืดหินหรือโขดหินใต้น้ำใกล้ ๆ ผิวพื้นน้ำทะเล อาจมีบางส่วนโผล่พ้นน้ำหรือปริ่มน้ำก็ได้เป็นอันตรายแก่การเดินเรือ. หินหนืด น. หินที่อยู่ในสภาพของหนืด อยู่ลึกลงไปภายใต้เปลือกโลก เมื่อเปลือกโลกเกิดรอยร้าวจะอูดตัวแทรกชอนขึ้นมาสู่ผิวโลก และจะแข็งตัวเป็นหินอัคนีพวกต่าง ๆ. หินเหล็กไฟ น. หินสำหรับใช้เหล็กตีให้เกิดประกายไฟเพื่อให้ติดชุดซึ่งทำด้วยด้ายหรือนุ่นเป็นต้น. หินอ่อน น. หินปูนชนิดที่ขัดแล้วผิวจะเป็นมัน. หินอัคนี [-อักคะนี] น. หินที่เกิดจากการแข็งตัวของหินหนืด.
หิน ๒
- {ปาก} ว. ยากมาก เช่น ข้อสอบหิน, เข้มงวดมาก เช่น ครูคนนี้หิน, เหี้ยมมาก, แข็งมาก, เช่น เขาเป็นคนใจหิน.
หิน ๓
- {โบ} ก. เปลี่ยนจากทิศทางเดิมไปเล็กน้อย, ผิน ก็ว่า.
หิน ๔, หิน-
- [หิน, หินนะ-] ว. เลว, ทราม, ตํ่าช้า, ใช้ว่า หืน ก็มี. {ป., ส. หีน}. หินชาติ [หินนะชาด] ว. มีกำเนิดตํ่า, เมื่อใช้เข้าคู่กับคำ ทมิฬ เป็น ทมิฬหินชาติ หมายความว่า โหดเหี้ยม เช่น ใจทมิฬหินชาติ. หินยาน [หินนะ-] น. ชื่อนิกายพระพุทธศาสนาฝ่ายใต้ที่ถือกันในลังกา พม่า และ ไทยเป็นต้น, หีนยาน หรือ เถรวาท ก็ว่า. {ป., ส. หีนยาน}.
หิม-, หิมะ
- [หิมมะ-] น. ละอองนํ้าในอากาศที่แปรสภาพเป็นของแข็งเพราะอุณหภูมิต่ำ ลักษณะฟูเป็นปุย ลอยลงมาจากท้องฟ้า: ความหนาว, ความเยือกเย็น: ฤดูหนาว. {ป., ส.}. หิมพาน [หิมมะ-] น. หิมวัต. หิมพานต์ [หิมมะ-] น. ชื่อป่าหนาวแถบเหนือของอินเดีย: ชื่อกัณฑ์ที่ ๒ แห่งเวสสันดรชาดก. หิมวัต [หิมมะวัด] ว. มีหิมะ, หนาว, ปกคลุมด้วยหิมะ. น. ชื่อหนึ่งของเทือกเขาหิมาลัย: ชื่อป่าหนาวแถบเหนือของอินเดีย: ศัพท์นี้แผลงใช้ได้หลายอย่างคือ ๑. หิมวาท {แผลงจาก ส.หิมวตฺ} ๒. หิมวาน ๓. หิมพาน {รูปประถมแห่ง ส. หิมวตฺ} ๔. หิมวันต์ {ป. หิมวนฺต} ๕. หิมพานต์ {แผลงจาก ป. หิมวนฺต} ๖. หิมวา {รูปประถมแห่ง ป. หิมวนฺต}. {ส.: ป. หิมวนฺต}. หิมวันต์, หิมวา, หิมวาต, หิมวาน[หิมมะ-] น. หิมวัต. หิมวาส,หิมเวศ [หิมมะวาด, หิมมะเวด] น. ที่อยู่อันหนาว คือ ป่าหิมพานต์: ใช้ว่า ป่าทั่วไป ก็มี. หิมาลัย น. ชื่อเทือกเขาอยู่ทางทิศเหนือของอินเดีย ยอดเขามีหิมะปกคลุมตลอดปี. {ป., ส. หิม + อาลย = ที่อยู่ของหิมะ}.