กลับ
คำว่า
กะพั้น
ความหมาย
{ถิ่น–อีสาน} น. เครื่องไม้ที่เป็นส่วนประกอบในเครื่องทอผ้า สำหรับม้วนผ้า.
สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share
คำถัดไป:
กะพา
- {ถิ่น–อีสาน} น. เครื่องสานชนิดหนึ่ง สำหรับใส่สิ่งของบรรทุกไว้ที่หลังคน ใช้อย่างเป้ มีสายรัดไขว้ที่หน้าอก หรือคาดที่หน้าผาก.
กะมง, กะม่ง
- ดู ม่ง ๑.
กะมัน
- ดู พลวง.
กะย่อง
- {ถิ่น–อีสาน} น. เครื่องสานชนิดหนึ่ง รูปกลมคล้ายโตก, ถ้าใหญ่ใช้เป็นสำรับ, ถ้าเล็กใช้เป็นเครื่องใส่ข้าวตอกดอกไม้บูชาตามวัด.
กะยุ
- {โบ: กลอน} ก. ยก, ย่าง, เยื้อง, เช่น กะยุบาทไคลคลา {เสือโค), กะยุบาทเบื้องปลายตีน {พิชัยสงคราม}.