น. ส่วนที่ยื่นออกจากส่วนท้ายแห่งลำตัวสัตว์, ขนสัตว์จำพวกนก เช่น กา ไก่ ที่ยื่นยาวออกทางก้น: ส่วนท้ายหรือปลาย เช่น หางเชือก หางแถว: คำสุภาพเรียกปลาช่อน ว่า ปลาหาง: ลักษณนามเรียกปลาช่อนตากแห้ง เช่น ปลาช่อนหางหนึ่ง ปลาช่อน ๒ หาง: เรียกดาวจรที่ส่วนท้ายมีแสงลักษณะเป็นทางยาวดุจหาง ว่า ดาวหาง: ของที่คัดหรือกลั่นเอาส่วนที่เป็นหัวออกแล้ว เช่น หางเหล้า หางกะทิ หางนํ้านม: ส่วนของตัวหนังสือไทยที่ลากยาวขึ้นทางเบื้องบนหรือทางเบื้องล่าง. หางกระเบน น. ชายผ้าที่เป็นส่วนกว้างของผ้านุ่งที่ประกบกันแล้วม้วนเฉียง สอดไปใต้หว่างขา ดึงขึ้นแล้วเอาชายไปเหน็บที่ขอบผ้านุ่งด้านหลังระดับบั้นเอว, ชายกระเบน ก็เรียก. หางกระรอก น. ชื่อผ้าชนิดหนึ่งที่ทอด้วยด้ายหรือไหมต่างสี ฟั่นเป็นเกลียวเสียก่อน เมื่อทอแล้วมีลายแลดูดังลายหางกระรอก เรียกว่า ผ้าหางกระรอก.หางกระหมวด, หางขมวด [-กฺระหฺมวด,-ขะหฺมวด] ว. ที่มีหางกระหมวดปลาย ได้แก่หาง ฬ ฮ. หางกวัก [-กฺวัก] น.หางที่มีปลายงอลง {ใช้แก่แมว} ถือว่าเป็นมงคล. หางกะลวย น. ขนหางไก่ตัวผู้ที่ยื่นยาวกว่าเพื่อน. หางกังหัน น. เครื่องหมายรูปสระดังนี้ ใช้แทนเสียงสระอะในกรณีที่มีตัวสะกด เช่น กะ ด = กัด, ไม้หันอากาศ หรือ ไม้ผัด ก็เรียก.หางแกละ [-แกฺละ] น. ผมที่เอาไว้เป็นแหยมที่แง่ศีรษะ. หางขอด น. หางที่มีปลายขมวดงอหงิก {ใช้แก่หมาและแมว}. หางข้าว น. ข้าวเปลือกที่ยังมีข้าวลีบปนอยู่มาก: {โบ} จำนวนข้าวที่หลวงเรียกเก็บเป็นภาษี. {พงศ. ร. ๒}. หางเครื่อง น. เพลงที่ออกต่อท้ายจากเพลง ๓ ชั้น หรือเพลงเถา: กลุ่มบุคคลที่ออกมาเต้นประกอบจังหวะในการร้องเพลงประเภทลูกทุ่ง. หางงอ น. หางที่ปลายงอขึ้น {ใช้แก่หมาและแมว}. หางจิ้งเหลน [-เหฺลน] น. ผมของเด็กที่เอาไว้ที่ท้ายทอยเล็กกว่าผมเปีย. หางเต่า น. ปอยผมในร่องเล็กที่ท้ายทอย มีรูปแหลม, หีเต่า ก็เรียก. หางแถว น. คนที่อยู่ท้ายแถว, โดยปริยายหมายถึงผู้น้อย, ผู้ที่มีความสำคัญน้อย, ปลายแถว ก็ว่า. หางนม น. น้ำนมที่เอาครีมส่วนใหญ่ออกแล้ว. หางปลา น. ชื่อพัดชนิดหนึ่งที่ปิดด้วยกระดาษเป็นต้นลงบนโครงพัดรูปคล้ายหางปลาช่อนที่แผ่ออก เรียกว่า พัดหางปลา: ชื่อพลั่วชนิดหนึ่ง ปลายบากเข้าเป็นรูปคล้ายหางปลาทูใช้ขุดดิน เรียกว่า พลั่วหางปลา: เครื่องหมายสัญญาณให้รถไฟแล่นเข้าออกได้: โลหะลักษณะแบนสำหรับเหนี่ยวเพลาล้อหลังรถจักรยาน เพื่อให้โซ่ตึง: ชื่อชายปั้นลมแบบหนึ่ง ปลายตอนล่างผายออกคล้ายหางปลาที่ตัดตรง: ตัวไม้สำหรับช่วยยึดตัวไม้ส่วนโครงหลังคาเรือนบางตัวให้มั่นคง. หางเปีย น. ผมที่ไว้ยาวบริเวณท้ายทอย, ผมที่ถักห้อยยาวลงมา, เปีย หรือ ผมเปีย ก็เรียก. หางแมงป่องน. ชื่อเรือขุดชนิดหนึ่งคล้ายเรือชะล่าแต่มีขนาดใหญ่และยาวกว่า ท้ายต่อไม้ยกงอนสูงขึ้นคล้ายหางแมงป่อง มักใช้ถ่อ. หางยาม น. หางคันไถตอนที่มือถือ. หางยาว น. เรียกเรือยนต์ชนิดหนึ่ง มีลักษณะเพรียวยาว ขับเคลื่อนด้วยเครื่องยนต์ที่ติดท้ายเรือ มีท่อโลหะยาวปลายติดใบจักรใช้แทนหางเสือไปในตัว โยกไปทางซ้ายทางขวาเพื่อเปลี่ยนทิศทางและยกขึ้นลงได้ว่า เรือหางยาว. หางเลข น. เครื่องหมายย่อแทนตัวเลขสำหรับทำเลขอย่างเก่า: {ปาก} เลขท้ายสลากกินแบ่งที่ได้รางวัล, โดยปริยายหมายถึงพลอยถูกผู้ใหญ่ดุหรือตำหนิไปด้วย เช่น หัวหน้าถูกผู้ใหญ่ดุ ลูกน้องก็เลยพลอยถูกหางเลขไปด้วย. หางว่าว น. {โบ} กระดาษแผ่นยาวอย่างหางของว่าวปักเป้าสำหรับจดบัญชีบอกรายชื่อเลกครั้งโบราณ, บัญชีรายชื่อคนหรือรายการสิ่งของเป็นต้นที่ยาวยืด. หางเสียง น. กระแสเสียงที่ลงท้ายซึ่งแสดงนิสัย ความรู้สึก หรืออารมณ์ของผู้พูดเป็นต้น เช่น โกรธ อ่อนโยน. หางเสือ น. เครื่องถือท้ายเรือ, จะกูด จังกูดหรือ ตะกูด ก็เรียก. หางหงส์ ๑ น. ชายผ้านุ่งที่จีบโจงแล้วไปเหน็บไว้ข้างหลัง ปล่อยให้จีบคลี่ห้อยจากเอวเบื้องหลังลงมาถึงหว่างขาอย่างตัวพระแต่งในละครรำ: เรียกเครื่องประดับที่ทำเป็นรูปคล้ายหางหงส์ติดตั้งอยู่ปลายรวยระกาหรือปลายตะเข้สันหลังคาของโบสถ์และพระที่นั่งเป็นต้นตามแบบสถาปัตยกรรมไทย. หางหนู น. หางเปียขนาดเล็กและสั้นที่บริเวณท้ายทอยโดยโกนผมที่เหลือออกทั้งหมด: เรียกตะไบเล็ก ๆ ที่มีลักษณะกลมเรียว ว่า ตะไบหางหนู: ส่วนของแขนงช่อดอกของหมากและมะพร้าวที่ดอกเพศผู้ร่วงหมดแล้ว. หางไหล ๑ ดู ไหล ๒.