น. ซีกของกายที่ตรงข้ามกับหน้าอก: ด้านที่อยู่ตรงข้ามกับด้านหน้าของสิ่งใดสิ่งหนึ่ง: ส่วนเบื้องบน เช่น หลังมือ หลังเท้า. ว. อยู่ตรงข้ามกับ ข้างหน้า, ตรงข้ามกับ ก่อน {ใช้แก่เวลาที่ผ่านพ้นไปแล้ว}, ในลำดับถัดไป เช่น คนหลัง: ลักษณนามเรียกเรือนหรือสิ่งที่มีลักษณะอย่างเรือนว่า หลัง เช่น เรือนหลังหนึ่ง ศาลา ๒ หลัง. หลังเขา {สำ} ว. อยู่ห่างไกลเมืองหลวงทำให้ไม่รู้ข่าวคราวหรือเรื่องราว. หลังคา น. ส่วนเบื้องบนของเรือนเป็นต้น สำหรับบังแดดและฝน. หลังคาเรือน น. เรือนหรืออาคารที่ถือเอาทะเบียนบ้านเป็นหลักในการนับ เช่น หมู่บ้านนี้มี ๓๐ หลังคาเรือน. หลังจาก สัน. ภายหลัง. หลังฉัตร น. ส่วนที่เป็นพื้นราบรอบปุ่มฆ้อง, ชานฉัตร ก็ว่า. หลังฉาก {สำ} ว. ที่ไม่แสดงให้ปรากฏเปิดเผย เช่น เขาทำเป็นเศรษฐีใช้จ่ายฟุ่มเฟือย แต่ฐานะหลังฉากเต็มไปด้วยหนี้สิน, ตรงข้ามกับ หน้าฉาก. น. ความเป็นไปหรือพฤติกรรมที่ไม่เปิดเผย, ตรงข้ามกับ หน้าฉาก. หลังเต่า ว. มีลักษณะนูนโค้งขึ้น เช่น ถนนเป็นหลังเต่า ทับทิมเม็ดนี้เจียระไนแบบหลังเต่า. น. สันดอน. หลังบ้าน {ปาก} น. ภรรยาของผู้มีอำนาจในวงราชการบ้านเมือง. หลังยาว {สำ} ว. เรียกคนเกียจคร้านเอาแต่นอน ว่า ขี้เกียจหลังยาว, ขี้เกียจสันหลังยาว ก็ว่า. หลังสู้ฟ้าหน้าสู้ดิน {สำ} ว. ที่ต้องตรากตรำทำงานหนัก มักหมายถึง ชาวไร่ชาวนา ซึ่งในเวลาทำไร่ทำนาหลังต้องสู้กับแดด และหน้าต้องก้มลงดิน.