กลับ
คำว่า
กะปวกกะเปียก
ความหมาย
ว. อ่อนกำลังจนแทบไม่อาจทรงตัวได้ตามลำพัง, ปวกเปียก ก็ว่า.
สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share
คำถัดไป:
กะปอม
- {ถิ่น–อีสาน} น. กิ้งก่า. {ดู กิ้งก่า}.
กะปอมขาง
- {ถิ่น–อีสาน} น. กิ้งก่า. {ดู ปอมข่าง}.
กะปะ
- น. ชื่องูพิษขนาดเล็กชนิด Calloselasma rhodostoma {Boie} ในวงศ์ Viperidae ตัวยาว ๕๐-๘๐ เซนติเมตร สีน้ำตาลอมแดงลายสีนํ้าตาลเข้ม บนหลังมีลายรูปสามเหลี่ยมสีนํ้าตาลแก่เรียงสลับเยื้องกันเป็นคู่ ๆ จมูกงอน ริมฝีปากเหลือง และมีแนวสีเหลืองพาดบนลูกตาถึงมุมปาก, ตัวที่มีสีคลํ้าเรียก งูปะบุก.
กะปั่น
- {โบ} น. กำปั่น. {ตำนานอักษรไทย}.
กะป้ำกะเป๋อ
- ว. หลง ๆ ลืม ๆ, ขี้หลงขี้ลืม, ป้ำเป๋อ หรือ ป้ำ ๆ เป๋อ ๆ ก็ว่า.