ความหมาย

• 
  

  [-ปฺลก-เปฺลี้ย] ว. อ่อนเพลีย, อ่อนเปลี้ย, ไม่มีแรง.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• กะปวกกะเปียก - ว. อ่อนกำลังจนแทบไม่อาจทรงตัวได้ตามลำพัง, ปวกเปียก ก็ว่า.

• กะปอม - {ถิ่น–อีสาน} น. กิ้งก่า. {ดู กิ้งก่า}.

• กะปอมขาง - {ถิ่น–อีสาน} น. กิ้งก่า. {ดู ปอมข่าง}.

• กะปะ - น. ชื่องูพิษขนาดเล็กชนิด Calloselasma rhodostoma {Boie} ในวงศ์ Viperidae ตัวยาว ๕๐-๘๐ เซนติเมตร สีน้ำตาลอมแดงลายสีนํ้าตาลเข้ม บนหลังมีลายรูปสามเหลี่ยมสีนํ้าตาลแก่เรียงสลับเยื้องกันเป็นคู่ ๆ จมูกงอน ริมฝีปากเหลือง และมีแนวสีเหลืองพาดบนลูกตาถึงมุมปาก, ตัวที่มีสีคลํ้าเรียก งูปะบุก.

• กะปั่น - {โบ} น. กำปั่น. {ตำนานอักษรไทย}.