[หะรึไท, หะรึไทยะ-] น. หัวใจ, ใจ, ราชาศัพท์ใช้ว่า พระราชหฤทัย พระหฤทัย หมายถึง จิตใจ. {ส. หฤทย: ป. หทย}.หฤทย์ [หะรึด] ว. เกี่ยวแก่ใจ: ภายใน: น่ารัก. {ส.}. หฤทัยกลม น. คนมีใจอ่อน. {ส. หฤทยกลฺม}. หฤทัยกัปน์, หฤทัยกัมป์ น. อาการเต้นแห่งใจ. {ส.}. หฤทัยปรีย์ ว. น่ารัก, ชื่นใจ. {ส. หฤทยปฺรีย}. หฤทัยพันธน์ ว. ผูกใจ, ชวนใจ, จับใจ. {ส.}.