ก. อาการที่ส่วนเบื้องสูงของร่างกาย ของภาชนะหรือของสิ่งใดสิ่งหนึ่งเอียงลง เทลง ในทันใดจากที่เดิมเช่น หกต่ำหกสูง น้ำหก ข้าวหก, โดยปริยายเรียกอาการเช่นนั้น เช่น กระดานหก. หกคว่ำ ก. อาการที่ภาชนะเอียงคว่ำลง: ล้มคว่ำ, บางทีก็ใช้เข้าคู่กับคำ คะมำ หงายเป็น หกคว่ำคะมำหงาย ซึ่งมีความหมายคล้ายกับ ล้มคว่ำคะมำหงาย. หกคะเมน ก. ล้มหัวทิ่ม เช่น หกคะเมนลงไปข้างท้องร่อง, เอาหัวหรือมือทั้ง ๒ ข้างปักลงที่พื้น ยกเท้าชี้ขึ้นข้างบน แล้วม้วนตัวไปข้างหลัง, บางทีใช้เข้าคู่กับคำ ตีลังกา เป็น หกคะเมนตีลังกา. หกล้ม ก. ล้มลง, ทรุดตัวลงเพราะเสียการทรงตัว.หกโล่ [หกกะโล่] ก. หกกลิ้ง. {ต. โล่ ว่า กลิ้ง}. หกหัน ก. หันกลับ, หมุนกลับ. หกเหียน น. เรียกไม้ดัดแบบหนึ่งที่มีหุ่นหักลงดิน แล้ววกกลับขึ้นมา ว่า ไม้หกเหียน.