ความหมาย

• 
  

  น. เครื่องมือจับสัตว์นํ้าตามริมฝั่งชนิดหนึ่ง ใช้เฝือกกั้นด้านข้าง ๒ ด้านเป็นคอก ด้านหน้ามีประตูผูกเชือกชักขึ้นลงได้ ด้านหลังชิดตลิ่ง ใช้ตลิ่งเป็นที่กั้น ในคอกสะด้วยกิ่งไม้และโปรยเหยื่อเพื่อล่อให้ปลาเข้าไป, ต้อน ก็เรียก.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• กะติ๊กริก - ว. เริ่มมีเนื้อมีหนังขึ้น {มักใช้แก่เด็ก} เช่น เด็กคนนี้แก้มกะติ๊กริก.

• กะติงกะแตง - {โบ} ก. กุลีกุจอ เช่น พระชาลีก็ลีลาแล่นไปก่อน กะติงกะแตงต้อนรับ {ม. กาพย์ กุมาร}.

• กะตีบ - {ถิ่น–ปักษ์ใต้} น. ต้นมะแฟน. {ดู มะแฟน}.

• กะตุ๊ก, กะตูก - ก. ร้องกระแทกเสียงที่ริมหูคนอื่นว่า “กะตุ๊ก” จนหูอื้อ เป็นการล้อกันเล่น เรียกว่า กะตุ๊กที่หู หรือ กะตูกที่หู.

• กะตุด - น. ตะกรุด, กะตรุด หรือ กระตรุด ก็ว่า.