ความหมาย

• 
  

  น. คนมีปัญญา, นักปราชญ์. {ป., ส.}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• สุนทร, สุนทร- - [-ทอน, -ทอนระ-, -ทอระ-] ว. งาม, ดี, ไพเราะ, เช่น วรรณคดีเป็นสิ่งสุนทร, มักใช้เข้าสมาสกับคำอื่น เช่นสุนทรพจน์ สุนทรโวหาร. {ป., ส.}. สุนทรพจน์ [สุนทอนระ-, สุนทอระ-] น. คำพูดที่ประธานหรือบุคคลสำคัญเป็นต้นกล่าวในพิธีการหรือในโอกาสสำคัญต่าง ๆ เช่น นายกรัฐมนตรีกล่าวสุนทรพจน์ในที่ประชุมสมัชชาใหญ่สหประชาชาติ. สุนทรี [-ทะรี] น. หญิงงาม, นางงาม, หญิงทั่วไป. {ส., ป.}. สุนทรีย-,สุนทรียะ ว. เกี่ยวกับความนิยม ความงาม. สุนทรียภาพ [-ทะรียะ] น. ความงามในธรรมชาติหรืองานศิลปะที่แต่ละบุคคลสามารถเข้าใจและรู้สึกได้, ความเข้าใจและรู้สึกของแต่ละบุคคลที่มีต่อความงามในธรรมชาติหรืองานศิลปะ. สุนทรียศาสตร์ น. ปรัชญาสาขาหนึ่งว่าด้วยความงาม และสิ่งที่งามในธรรมชาติหรืองานศิลปะ.

• สุนทรี - ดู สุนทร, สุนทร-.

• สุนทรีย-, สุนทรียะ - ดู สุนทร, สุนทร-.

• สุนทรียภาพ - ดู สุนทร, สุนทร-.

• สุนทรียศาสตร์ - ดู สุนทร, สุนทร-.