[สุตะ-, สุดตะ-] ก. ได้ยิน, ได้ฟังแล้ว. สุตกวี [สุตะกะวี, สุดตะกะวี] น. กวีผู้มีความสามารถในการแต่งร้อยกรองตามที่ได้ฟังมา. {ป.: ส. ศฺรุต}.