ความหมาย

• 
  

  {กลอน} น. ผู้มีความสุข. ว. สบาย. {ป. สุขี: ส. สุขินฺ}. สุขี ๆ {ปาก} ว. มีความสุข, มีความสบาย, เช่น ขอให้สุขี ๆ ถือไม้เท้ายอดทอง กระบองยอดเพชร.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• สุขุม - ว. ประณีต, ลึกซึ้ง, รอบคอบ, ไม่วู่วาม, เช่น เขาจะไม่ด่วนตัดสินใจ ก่อนที่จะพิจารณาอย่างสุขุมทั้งทางได้และทางเสีย เขามีปัญญาสุขุม, บางครั้งใช้เข้าคู่กับคำอื่น เช่น สุขุมคัมภีรภาพ สุขุมรอบคอบ สุขุมลึกซึ้ง. {ป.: ส. สูกฺษม}.

• สุขุมาล - [สุขุมาน] ว. ละเอียดอ่อน, อ่อนโยน, นุ่มนวล: ผู้ดี, ตระกูลสูง. {ป.: ส. สุกุมาร}. สุขุมาลชาติ [สุขุมานละชาด] ว. มีตระกูลผู้ดี, มีตระกูลสูง, โดยปริยายหมายความว่า มีลักษณะอย่างผู้ดี เช่น เขาเป็นคนสุขุมาลชาติ กิริยามารยาทเรียบร้อย.

• สุคต - [-คด] น. ผู้ไปดีแล้ว: พระนามพระพุทธเจ้า. {ป., ส.}.

• สุคติ - [สุคะติ, สุกคะติ] น. ภูมิที่ถือว่าไปเกิดแล้วมีความสุขความสบาย, สวรรค์, เช่น ขอให้วิญญาณไปสู่สุคติ. {ป.,ส.}.

• สุคนธ-, สุคนธ์, สุคั - [สุคนทะ-] น. กลิ่นหอม: เครื่องหอม เช่น น้ำอบ น้ำปรุง น้ำร่ำ น้ำหอม, ราชาศัพท์ใช้ว่า เครื่องพระสุคนธ์. {ป., ส.}. สุคนธชาติ น. ความหอม, กลิ่นหอม: กลิ่นหอมที่มีอยู่ในส่วนต่าง ๆ ของต้นไม้ ได้แก่ ราก แก่น กระพี้ เปลือก สะเก็ด น้ำในต้น ใบ ดอก และผล. สุคนธรส, สุคันธรส น. กลิ่นหอม, ของหอม, เครื่องหอม.