ความหมาย

• 
  

  น. ความพร้อมเพรียงกัน, ความปรองดองกัน. ว. ที่พร้อมเพรียงกันทำ, ที่ร่วมมือร่วมใจกันทำ, เช่น กฐินสามัคคี ผ้าป่าสามัคคี. {ป.: ส. สามคฺรี}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• สามัญ- ๑ - [สามันยะ-] น. ความเป็นสมณะ เช่น สามัญผล. {ป. สามญฺญ: ส. ศฺรามณฺย}.

• สามัญ ๒ - [สามัน] ว. ปรกติ, ธรรมดา, เช่น ชนชั้นสามัญ คนสามัญ. {ป. สามญฺญ: ส. สามานฺย}. สามัญชน น. คนธรรมดาที่มิใช่เจ้า. สามัญสำนึก น. ความสำนึกหรือความเฉลียวใจที่คนปรกติธรรมดาทั่วไปควรจะต้องรู้โดยไม่จำเป็นต้องได้รับคำแนะนำสั่งสอน เช่น ทำอะไรให้มีสามัญสำนึกเสียบ้างว่าอะไรควรอะไรไม่ควร.

• สามัตถิยะ - น. ความสามารถ, อำนาจ, ความแข็งแรง. {ป. สมตฺถิย: ส. สามารฺถฺย}.

• สามานย- - [สามานนะยะ-, สามานยะ-] ว. ปรกติ, ธรรมดา, เช่น สามานยนาม. {ส. สามานฺย: ป. สามญฺญ}. สามานยนาม [สามานยะ-] {ไว} น. คำนามที่เป็นชื่อทั่วไปของคน สัตว์ และสิ่งของ เช่น เด็ก นก หนังสือ ลม ใจ.

• สามานย์ - ว. เลวทรามตํ่าช้า เช่น ลูกสามานย์ทำร้ายพ่อแม่, มักใช้เข้าคู่กับคำ ชั่วช้า เป็น ชั่วช้าสามานย์. {ส. สามานฺย}.