กลับ
คำว่า
สาธย-, สาธยะ
ความหมาย
[-ทะยะ-] ว. ควรทำให้สำเร็จ. {ปรัชญา} น. สิ่งหรือเรื่องที่อนุมาน. {ส. สาธฺย}.
สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share
คำถัดไป:
สาธยาย
- [สาทะยาย, สาดทะยาย] น. การท่อง, การสวด, การทบทวน, เช่น สาธยายมนต์, {ปาก} การชี้แจงแสดงเรื่อง เช่น สาธยายอยู่นั่นแหละ ไม่รู้จักจบเสียที. {ส. สฺวาธฺยาย: ป. สชฺฌาย}.
สาธร
- ว. ดีแล้ว, ชอบแล้ว {แผลงมาจาก สาธุ}. {ป., ส.}.
สาธารณ์
- [สาทาน] ว. ตํ่า, เลว: ชั่วช้า, เช่น ดังกากาจชาติช้าสาธารณ์ จะประมาณหมายหงส์พงศ์พระยา {อิเหนา}, บางทีใช้เข้าคู่กับคำ ชั่วช้า เป็น ชั่วช้าสาธารณ์: ทั่ว ๆ ไป เช่น ของสาธารณ์. {ป., ส. ว่า ทั่วไป, สามัญ}.
สาธารณ-, สาธารณะ
- [สาทาระนะ] ว. เพื่อประชาชนทั่วไป เช่น สวนสาธารณะ โทรศัพท์สาธารณะ บ่อน้ำสาธารณะ, ทั่วไป เช่น ถนนนี้ไม่ใช่ถนนสาธารณะ อย่าแต่งตัวประเจิดประเจ้อในที่สาธารณะ. {ป., ส.}. สาธารณชน น. ประชาชนทั่วไป. สาธารณประโยชน์ น. ประโยชน์ทั่วไปแก่ประชาชน เช่น บริจาคเงินสร้างโรงพยาบาลเพื่อเป็นสาธารณประโยชน์. สาธารณภัย น. ภัยที่เกิดแก่คนหมู่มากอย่างไฟไหม้ น้ำท่วม เช่น หน่วยบรรเทาสาธารณภัย. สาธารณรัฐ น. ประเทศหรือการปกครองที่มีประธานาธิบดีเป็นประมุข เช่นสาธารณรัฐประชาชนจีน สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนเกาหลี. {อ. republic}. สาธารณสถาน {กฎ} น. สถานที่ใด ๆ ซึ่งประชาชนมีความชอบธรรมที่จะเข้าไปได้. สาธารณสมบัติ น. ทรัพย์สินของรัฐมีไว้เพื่อประโยชน์ร่วมกันของประชาชน เช่น ถนนสาธารณะแม่นํ้า ลำคลอง. สาธารณสมบัติของแผ่นดิน {กฎ} น. ทรัพย์สินทุกชนิดของแผ่นดินซึ่งใช้เพื่อสาธารณประโยชน์หรือสงวนไว้เพื่อประโยชน์ร่วมกัน เช่น ที่ดินรกร้างว่างเปล่าและที่ดินซึ่งมีผู้เวนคืนหรือทอดทิ้งหรือกลับมาเป็นของแผ่นดินโดยประการอื่นตามกฎหมายที่ดิน ทรัพย์สินสำหรับพลเมืองใช้ร่วมกัน และทรัพย์สินใช้เพื่อประโยชน์ของแผ่นดินโดยเฉพาะ.สาธารณสุข น. ชื่อกระทรวงที่มีอำนาจหน้าที่เกี่ยวกับการแพทย์ การสาธารณสุขการควบคุมอาหารและยา รวมทั้งสิ่งที่อาจเป็นพิษหรือเป็นภัยแก่สุขภาพ และควบคุมกิจการกาชาด: กิจการเกี่ยวกับการป้องกัน การบำบัดโรค การรักษา และส่งเสริมสุขภาพของประชาชน. {อ. public health}.สาธารณูปการ น. กิจการเกี่ยวกับการสงเคราะห์บุคคลที่ไม่สามารถช่วยตัวเองได้ เช่น คนชรา คนพิการเด็กกำพร้า. {อ. public assistance}: การก่อสร้างและบูรณปฏิสังขรณ์ทางศาสนา เช่น งานด้า้นสาธารณูปการ. สาธารณูปโภค น. บริการสาธารณะที่จัดทำเพื่ออำนวยประโยชน์แก่ประชาชนในสิ่งอุปโภคที่จำเป็นต่อการดำเนินชีวิต เช่น การไฟฟ้า การประปา การเดินรถประจำทาง โทรศัพท์. {อ. public utility}.
สาธารณูปโภค
- ดู สาธารณ-, สาธารณะ.