ว. ชอบ, ดี, {มักใช้เป็นส่วนหน้าของสมาส} เช่น สัมมาทิฐิ สัมมาชีพ. {ป.: ส. สมฺยกฺ}. สัมมากัมมันตะ น. “การงานชอบ” คือ ประพฤติกายสุจริต. {ป.}. สัมมาคารวะ น. ความเคารพนบนอบ เช่น พูดกับผู้ใหญ่ต้องมีสัมมาคารวะ. สัมมาจริยา น. การประพฤติชอบ. {ป.}. สัมมาชีพ น. อาชีพที่สุจริต, อาชีพที่ชอบธรรม, เช่น การทำไร่ทำนานับว่าเป็นสัมมาชีพอย่างหนึ่ง. {ป. สัมมา + อาชีว}. สัมมาทิฐิ น. ความเห็นชอบตามทำนองคลองธรรม เช่น เห็นว่าทำดีได้ดี ทำชั่วได้ชั่ว. {ป. สมฺมาทิฏฺฐิ}. สัมมาวาจา น. “การเจรจาชอบ” คือ ประพฤติวจีสุจริต. {ป.}. สัมมาวายามะ น. ความพยายามชอบ. {ป.}. สัมมาสติ น. ความระลึกชอบ. {ป.}.สัมมาสมาธิ น. สมาธิชอบ, ความตั้งใจชอบ. {ป.}. สัมมาสังกัปปะ น. ความดำริในทางที่ชอบ. {ป.}. สัมมาอาชีวะ น. การเลี้ยงชีวิตในทางที่ชอบ. {ป.}.