กลับ
คำว่า
สัพ, สัพพะ
ความหมาย
ว. สรรพ, ทุกสิ่ง, ทั้งปวง, ทั้งหมด. {ป. สพฺพ: ส. สรฺว}.
สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share
คำถัดไป:
สัพเพเหระ
- {ปาก} ว. ไม่เป็นชิ้นเป็นอัน, ไม่ใช่สิ่งสำคัญ, เช่น ของสัพเพเหระ เรื่องสัพเพเหระไม่มีประโยชน์.
สัพพัญญู
- [สับ-] น. ผู้รู้ทุกสิ่งทุกอย่าง, ผู้รู้ทั่ว: พระนามพระพุทธเจ้า. {ป.}.
สัพยอก
- [สับพะยอก] ก. หยอกเย้า เช่น ผู้ใหญ่สัพยอกเด็กว่าเป็นแม่สายบัวแต่งตัวเก้อ. ว. ที่พูดหยอกเย้า เช่น อย่าโกรธเลย เขาพูดจาสัพยอกเท่านั้น, มักใช้เข้าคู่กันเป็น สัพยอกหยอกเย้า เช่น พูดจาสัพยอกหยอกเย้า.
สัมเภทะ
- น. การปะปน, การรวมกัน: การแยก, การแตกออก, การแบ่ง. {ป., ส.}.
สัมโพธิ
- [-โพทิ] น. สมโพธิ. {ป., ส.}.