กลับ
คำว่า
สัปเหร่อ
ความหมาย
[สับปะเหฺร่อ] น. ผู้ที่ทำหน้าที่เกี่ยวกับการศพตั้งแต่ทำพิธีมัดตราสัง จนกระทั่งนำศพไปฝังหรือเผา.
สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share
คำถัดไป:
สัปคับ
- [สับปะคับ] น. ที่สำหรับนั่งผูกติดบนหลังช้าง, แหย่งช้าง. สัปคับช้าง น. ชื่อหนึ่งของดาวฤกษ์บุรพอาษาฒ มี ๓ ดวง, ดาวราชสีห์ตัวผู้ ดาวปุรพษาฒ หรือ ดาวบุพพาสาฬหะ ก็เรียก.
สัปด-
- [สับดะ-] ว. เจ็ด. {ส. สปฺต: ป. สตฺต}. สัปดปกรณ์, สัปดประกรณ์ น. พระอภิธรรม ๗ คัมภีร์. {ส. สปฺตปฺรกรณ}. สัปดสดก [-สะดก] น. หมวดละ ๑๐๐ ๗ หมวด. {ส. สปฺตสตก}. สัปดาห์, สัปดาหะ [สับดา, สับปะดา,สับดาหะ] น. รอบ ๗ วัน เริ่มตั้งแต่วันอาทิตย์ถึงวันเสาร์, ระยะ ๗ วัน เช่น สัปดาห์แห่งการส่งเสริมพระพุทธศาสนา สัปดาห์แห่งการเขียนจดหมาย. {ส. สปฺตาห}.
สัปดน
- [สับปะดน] ว. หยาบโลน เช่น พูดสัปดนสองแง่สองง่าม, อุตรินอกแบบนอกแผน เช่น เด็กคนนี้ชอบเล่นสัปดน เอาประทัดผูกหางหมาแล้วจุด, {ปาก} ใช้ว่า สัปโดกสัปดน.
สัปดาห์, สัปดาหะ
- ดู สัปด-.
สัปต-
- [สับตะ-] ว. เจ็ด. {ส.}. สัปตเคราะห์ น. ชื่อเทวดาประจำวันทั้ง ๗ ได้แก่ พระอาทิตย์ พระจันทร์ พระอังคารพระพุทธ พระพฤหัสบดี พระศุกร์ พระเสาร์. สัปตศก น. เรียกปีจุลศักราชที่ลงท้ายด้วยเลข ๗ เช่น ปีฉลูสัปตศกจุลศักราช ๑๓๔๗. {ส.}.