กลับ
คำว่า
สัทศาสตร์
ความหมาย
[สัดทะ-] น. วิชาว่าด้วยการศึกษาธรรมชาติของการออกเสียงและการเปล่งเสียงพูด. {อ. phonetics}.
สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share
คำถัดไป:
สัทอักษร
- [สัดทะอักสอน] น. อักษรและเครื่องหมายที่กำหนดใช้แทนเสียงประเภทต่าง ๆ เช่น สัญลักษณ์แทนเสียงสระ พยัญชนะ วรรณยุกต์ และเครื่องหมายพิเศษแทนการออกเสียงอื่น ๆ. {อ. phonetic alphabet}.
สั่น
- ก. ไหวถี่ ๆ เช่น กลัวจนตัวสั่น หนาวจนคางสั่น, ทำให้ไหวถี่ ๆ เช่น สั่นกระดิ่ง สั่นหัว. สั่นงั่ก ก. สั่นสะท้าน.สั่นเทา ก. สั่นรัว ๆ อย่างคนเป็นไข้. สั่นเทิ้ม ก. สั่นไปทั้งตัว.
สั้น
- ว. ลักษณะส่วนหนึ่งของสิ่งใด ๆ มีกำหนดระยะยืดหรือยืนเป็นเส้นตรงจากจุดหนึ่งถึงอีกจุดหนึ่งน้อยกว่าอีกสิ่งหนึ่งเมื่อมีการเปรียบเทียบกัน เช่น เสื้อแขนสั้นกระโปรงสั้น ถนนสายนี้สั้นกว่าถนนสายอื่น ๆ, มีระยะเวลานานน้อยกว่าอีกช่วงเวลาหนึ่ง เมื่อมีการเปรียบเทียบกัน เช่น หน้าหนาวกลางวันสั้นกว่ากลางคืน.
สัน ๑
- น. สิ่งที่มีลักษณะนูนสูงขึ้นเป็นแนวยาว เช่น สันหลังคา สันหน้าแข้ง ดั้งจมูกเป็นสัน: ส่วนหนาของมีดหรือขวานซึ่งอยู่ตรงข้ามกับคม. สันเขา น. ส่วนสูงของภูเขาที่ยาวเป็นทิวพืดไป. สันดอน น. ดินหรือกรวดทรายเป็นต้นซึ่งนํ้าพัดเอามารวมกัน ปรากฏนูนยาวอยู่ใต้นํ้าทำให้สูงเป็นสันขึ้น, หลังเต่า ก็เรียก. สันปันน้ำ น.แนวสันเขาหรือสันเนินซึ่งเป็นแนวเขตแบ่งระหว่างลุ่มน้ำ, สันเขาหรือบริเวณที่สูงซึ่งแบ่งนํ้าให้ไหลไปลงแม่นํ้าลำธารที่อยู่แต่ละด้านของสันเขาหรือบริเวณที่สูงนั้น มักปรากฏเป็นแนวตอนบนสุดของทิวเขาซึ่งแบ่งเขตระหว่างลุ่มนํ้าที่มีทิศทางการไหลตรงข้ามกัน. สันมือ น. ส่วนข้างฝ่ามือด้านนิ้วก้อย เช่น สับด้วยสันมือ.สันหลัง น. ส่วนของร่างกายด้านหลัง ซึ่งมีกระดูกเป็นแนวนูนลงมาตลอดหลัง: โดยปริยายหมายความว่าส่วนที่ตั้งมั่นของสิ่งใด ๆ. สันหลังยาว {สำ} ว. เรียกคนเกียจคร้านเอาแต่นอน ว่า ขี้เกียจสันหลังยาว หรือใช้สั้น ๆ ว่าสันหลังยาว ก็มี, ขี้เกียจหลังยาว ก็ว่า.
สัน ๒
- {ถิ่น–พายัพ} น. ปีวอก.