ความหมาย

• 
  

  [-ขะหฺยา] น. การนับ, การคำนวณ. {ป. สงฺขฺยา: ส. สํขฺยา}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• สังขยา ๒ - [-ขะหฺยา] น. ชื่อขนมชนิดหนึ่ง โดยมากทำด้วยไข่ขาว นํ้าตาล และกะทิ, ถ้าทำเป็นหน้าข้าวเหนียวไม่ใส่กะทิ: ขนมชนิดหนึ่ง ทำด้วยไข่น้ำตาลทราย กะทิหรือนมข้น บางทีมีน้ำใบเตยเล็กน้อย กวนในกระทะกินกับขนมปัง.

• สังขลิก, สังขลิกา - [-ขะลิก, -ขะลิกา] น. เครื่องจองจำ, โซ่ตรวน. {ป.}.

• สังขาร, สังขาร- - [-ขาน, -ขาระ-, -ขานระ-] น. ร่างกาย, ตัวตน, สิ่งที่ประกอบและปรุงแต่งขึ้นเป็นร่างกายและจิตใจรวมกัน, เช่น สังขารร่วงโรย สังขารไม่เที่ยง: ความคิดเป็นขันธ์ ๑ ในขันธ์ ๕ คือ รูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ. {ป.: ส. สํสฺการ}. ก. ตาย เช่น ถึงซึ่งสังขาร, ในบทกลอนใช้ว่า สังขาร์ ก็มี. สังขารธรรม [สังขาระ-] น. สิ่งที่มีปัจจัยปรุงแต่ง. สังขารโลก [สังขานระ-] น. ชุมนุมแห่งสังขารทั้งปวง. {ป.}.

• สังขารา - น. ชื่อทำนองเพลงไทย ใช้ขับร้องในการเล่นหุ่นกระบอก.

• สังค-, สังค์ - [สังคะ-, สัง] น. ความข้องอยู่, การติดอยู่. {ป.: ส. สํค}. สังคญาติ {ปาก} น. บรรดาญาติ, ผู้ที่เกี่ยวข้องเป็นญาติกัน, เช่น คนทั้งหมู่บ้านล้วนเป็นสังคญาติกันทั้งนั้น.