ความหมาย

• 
  

  {ถิ่น–ปักษ์ใต้} น. ต้นต้นตายใบเป็น. {ดู ต้นตายใบเป็น}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• กะเรกะร่อน - น. ชื่อกล้วยไม้หลายชนิดในสกุล Cymbidium วงศ์ Orchidaceae อิงอาศัยตามต้นไม้ใบเขียวหนา ยาว ๒๐-๖๐ เซนติเมตร เช่น กะเรกะร่อนด้ามข้าว {C. bicolor Lindl.} ดอกสีขาว กะเรกะร่อนปากเป็ด {C. finlaysonianum Lindl.} ดอกสีเหลือง ปากสีแดงคลํ้า.

• กะเร่กะร่อน - ก. เร่ร่อนเรื่อยไป, ไม่อยู่ประจำที่.

• กะเร่อ - {ถิ่น–ปักษ์ใต้} ว. เซ่อ, เซอะ. กะเร่อกะร่า ว. อาการที่แต่งกายรุ่มร่ามเกินพอดี เช่น เขาแต่งตัวกะเร่อกะร่าผิดกาลเทศะ, ซุ่มซ่าม เช่น เขาเดินกะเร่อกะร่าออกไปกลางถนนเลยถูกรถชน, เซ่อซ่า เช่น เขากะเร่อกะร่าเข้าไปอยู่กับพวกเล่นการพนันเลยถูกจับไปด้วย, เก้งก้าง เช่น เขาเป็นคนท่าทางกะเร่อกะร่า, กะเล่อกะล่า เร่อร่า หรือ เล่อล่า ก็ว่า.

• กะเรี่ยกะราด - ว. เรี่ยราย, กระจัดกระจาย: วางหน้าไม่สนิท.

• กะเล็ง - น. แขกกลิงค์. {ดู กลิงค์}.