ความหมาย

• 
  

  [-เพฺรา] น. ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Ocimum tenuiflorum L. ในวงศ์ Labiatae กลิ่นฉุน ใช้ปรุงอาหาร พันธุ์ที่กิ่งและก้านใบสีเขียวอมแดงเรียก กะเพราแดง ใช้ทำยาได้.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• กะเพียด, กะเพียดช้าง - ดู หนอนตายหยาก {๑}.

• กะเม็ง - น. ชื่อไม้ล้มลุกขนาดเล็กชนิด Eclipta prostrata L. ในวงศ์ Compositae ขึ้นอยู่ทั่วไป ลำต้นสีม่วงคลํ้า ใบเขียวมีขนคาย ดอกสีขาว ใช้ทำยาได้, กะเม็งตัวเมีย หรือ คัดเม็ง ก็เรียก. กะเม็งตัวผู้ น. ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Wedelia chinensis {Osbeck} Merr. ในวงศ์ Compositae ชอบขึ้นในที่ชื้นแฉะ ทอดลำต้นและออกรากตอนโคน ใบคาย ดอกสีเหลือง ใช้ทำยาได้. กะเม็งตัวเมีย ดู กะเม็ง.

• กะเมีย - น. ชื่อไม้เถาเนื้อแข็งชนิด Uncaria gambier Roxb. ในวงศ์ Rubiaceae ใบและกิ่งหมักแล้วนำไปสกัดได้สารที่เรียกว่า สีเสียดเทศ ใช้ทำยาได้.

• กะเร - {ถิ่น–ปักษ์ใต้} น. ต้นต้นตายใบเป็น. {ดู ต้นตายใบเป็น}.

• กะเรกะร่อน - น. ชื่อกล้วยไม้หลายชนิดในสกุล Cymbidium วงศ์ Orchidaceae อิงอาศัยตามต้นไม้ใบเขียวหนา ยาว ๒๐-๖๐ เซนติเมตร เช่น กะเรกะร่อนด้ามข้าว {C. bicolor Lindl.} ดอกสีขาว กะเรกะร่อนปากเป็ด {C. finlaysonianum Lindl.} ดอกสีเหลือง ปากสีแดงคลํ้า.