ความหมาย

• 
  

  {โบ} น. รายได้แผ่นดินประเภทหนึ่ง เรียกเก็บเป็นสิ่งของหรือเงินตราแทนการเข้าเดือนหรือการรับราชการ:สิ่งของพื้นเมืองที่เมืองหลวงเรียกเกณฑ์จากหัวเมืองเป็นประจำเพื่อใช้ประโยชน์ในราชการ: บรรณาการจากประเทศราช.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• ส้วย ๑ - ก. ชำแหละ, ผ่าล้าง.

• ส่วย ๒ - น. ชนชาติพูดภาษาตระกูลมอญ–เขมรพวกหนึ่ง อยู่ทางภาคอีสาน.

• ส้วย ๒ - ว. ลักษณะที่เป็นมุมแหลมออกไป. ส้วยเสี้ยว น. ของที่มีมุม ๓ มุม เช่นใบเรือที่อยู่ตอนหัวเรือ. {ปรัดเล}.

• สวยม - [สะวะหฺยม] ว. ด้วยตัวเอง. {ส.}. สวยมพร น. สยมพร, สยัมพร หรือ สยุมพร ก็ใช้. สวยมภู น. สยมภู.

• สวรรค-, สวรรค์ - [สะหฺวันคะ-, สะหฺวัน] น. โลกของเทวดา, เมืองฟ้า. {ส. สฺวรฺค: ป. สคฺค}. สวรรคต, เสด็จสวรรคต [สะหฺวันคด, สะเด็ด-] {ราชา} ก.ไปสู่สวรรค์, ตาย, {ใช้แก่พระมหากษัตริย์ สมเด็จพระบรมราชินีนาถ สมเด็จพระบรมราชินี หรือผู้ที่ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าโปรดกระหม่อมเป็นการเฉพาะ เช่น สมเด็จพระบรมโอรสาธิราช เจ้าฟ้ามหาวชิรุณหิศสยามมกุฎราชกุมาร สมเด็จพระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมพระยาสุดารัตนราชประยูร}. {ส. สฺวรฺค + คต ว่า ไปสู่สวรรค์}. สวรรค์ในอก นรกในใจ, สวรรค์อยู่ในอก นรกอยู่ในใจ {สำ} น. ความสุขที่เกิดจากการทำความดี หรือความทุกข์ที่เกิดจากการทำความชั่ว ย่อมอยู่ในใจของผู้ทำเอง. สวรรคบดี [สะหฺวันคะบอดี] น. เจ้าเมืองสวรรค์ คือ พระอินทร์. {ส. สฺวรฺคปติ}. สวรรคาลัย ก. ตาย {ใช้แก่เจ้านายชั้นสูง}, {กลอน} ตาย.