ความหมาย

• 
  

  [สะหฺมี] น. คำเรียกพระภิกษุผู้ต้องอธิกรณ์ขั้นปาราชิก: {โบ} คำใช้เรียกพระภิกษุ.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• สมี ๒ - [สะหฺมี] น. ชื่อไม้ล้มลุกชนิด Sesbania sesban {L.} Merr. ในวงศ์ Leguminosae ดอกสีเหลืองมีประสีนํ้าตาล ใบคล้ายใบโสน ใช้ทำยาและใช้ในพิธีพลีกูณฑ์. {ส. ศมี}.

• สมีปะ - [สะมี-] {แบบ} ว. ใกล้ เช่น สมีปสร้อยสระศรี {สมุทรโฆษ}. {ป.}.

• สมีระ - [สะมี-] น. ลม. {ป., ส. สมีรณ}.

• สมุก ๑ - [สะหฺมุก] น. ถ่านทำจากใบตองแห้งใบหญ้าคาเป็นต้นป่นให้เป็นผงประสมกับรักนํ้าเกลี้ยง สำหรับทารองพื้นบนสิ่งต่าง ๆ เช่นบานประตูหน้าต่างโบสถ์วิหารก่อนที่จะเขียนลายรดนํ้าปิดทอง.

• สมุก ๒ - [สะหฺมุก] น. ภาชนะสานก้น ๔ มุม มีฝาสวมครอบสำหรับใส่สิ่งของต่าง ๆ. {ป. สมุคฺค ว่า หีบ, ตะกร้า}.