ความหมาย

• 
  

  [สะนา-] น. การอาบนํ้า, การอาบนํ้าให้ผู้อื่น. {ส.: ป. นหาปน}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• สนาม - [สะหฺนาม] น. ลาน, ที่ว่าง, ที่โล่ง, ที่เล่น, เช่น เขานั่งอยู่ริมสนาม เด็ก ๆ วิ่งเล่นในสนาม, ที่สำหรับเล่นหรือแข่งขันกีฬาต่าง ๆ เช่น สนามฟุตบอล สนามกอล์ฟ สนามชนวัว. สนามกีฬา น. สถานที่สำหรับฝึกซ้อมหรือแข่งขันกีฬา. สนามเด็กเล่น น. สถานที่ที่จัดให้เด็กเล่น มักมีอุปกรณ์การเล่น เช่น ชิงช้า ไม้ลื่น. สนามบิน{ปาก} น. ท่าอากาศยาน. สนามเพลาะ น. คูที่ขุดกำบังตัวในเวลารบ. สนามไฟฟ้า {วิทยา} น. บริเวณที่มีอำนาจไฟฟ้า, บริเวณที่มีเส้นแรงไฟฟ้าผ่าน. สนามแม่เหล็ก {วทิยา} น. บริเวณที่มีอำนาจแม่เหล็ก, บริเวณที่มีเส้นแรงแม่เหล็กผ่าน. สนามรบ น. บริเวณที่คู่สงครามต่อสู้กัน เช่น เขาได้ผ่านสนามรบมามากแล้ว.สนามวัด น. สถานที่ที่สำนักเรียนพระปริยัติธรรม แต่ละสำนักได้กำหนดให้เป็นที่ทดสอบบาลีก่อนที่จะส่งเข้าสอบบาลีสนามหลวง. สนามสอบ น. สถานที่สำหรับจัดสอบไล่หรือสอบคัดเลือก. สนามหลวง น.สถานซึ่งกำหนดให้เป็นที่สอบไล่นักธรรมและบาลีในคำว่า สอบธรรมสนามหลวง สอบบาลีสนามหลวง.

• สนายุ - [สะนา-] {แบบ} น. เอ็น. {ส. สฺนายุ}.

• สนิกะ - [สะนิ-] {แบบ} ว. ค่อย ๆ, เบา ๆ. {ป.}.

• สนิท - [สะหฺนิด] ว. อย่างใกล้ชิด, ชิดชอบ, เช่น เพื่อนสนิท คนสนิท เขาสนิทกันมาก, แนบชิด เช่น เข้าปากไม้ได้สนิท:กลมกล่อม, กลมกลืน, ในลักษณะที่เข้ากันได้ดีไม่มีอะไรบกพร่อง ซึ่งดูประหนึ่งว่าเป็นเนื้อเดียวหรือเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน เช่น ประตูปิดสนิท สีเข้ากันสนิทเป็นเนื้อเดียวกัน ผนังห้องแต่ละด้านแม้จะทาสีต่างกันแต่สีก็เข้ากันได้สนิท: อย่างแท้จริง หรือทั้งหมดโดยไม่มีอะไรแทรกหรือเจือปน เช่น มะปรางหวานสนิท เชื่อสนิท ตีหน้าสนิท. {ป. สินิทฺธ ว่า เสน่หา, รักใคร่: ส. สฺนิคฺธ}. สนิทใจ ว. ไม่มีอะไรต้องแคลงใจหรือสงสัย เช่น เชื่ออย่างสนิทใจ, ถ้าใช้ในความปฏิเสธว่า ไม่สนิทใจ หมายความว่า มีลักษณะพึงรังเกียจ เช่น พื้นสกปรกนั่งแล้วไม่สนิทใจ ผ้าเช็ดมือในห้องน้ำรวมใช้ได้ไม่สนิทใจเลย. สนิทปาก, สนิทปากสนิทคอ ว. ไม่รู้สึกกระดากใจหรือตะขิดตะขวงใจ เช่น พูดเท็จได้สนิทปาก พูดคำหยาบโลนได้สนิทปากสนิทคอ. สนิทสนม ก. ชอบพอ, คุ้นเคยกันดี, เช่น สองคนนี้สนิทสนมกันมาตั้งแต่ยังเป็นเด็ก. ว. แนบเนียน เช่น เขาพูดเท็จได้อย่า่งสนิทสนม เขาชำระแผลให้คนเป็นโรคเรื้อนได้อย่างสนิทสนมโดยไม่รังเกียจ.

• สนิธ - [สะหฺนิด] {โบ} ว. สนิท.