ความหมาย

• 
  

  [สะกะ-, สะกิ-] น. ธรรมที่พระสกทาคามีได้บรรลุ. {ป. สกทาคามิผล, สกิทาคามิผล: ส. สกฤทาคามินฺ + ผล}.{ดู ผล}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• สกทาคามิมรรค, สกิทาค - [-มัก] น.ทางปฏิบัติที่ให้สำเร็จเป็นพระสกทาคามี. {ส. สกฤทาคามินฺ + มารฺค: ป. สกทาคามิมคฺค, สกิทาคามิมคฺค}. {ดู มรรค}.

• สกทาคามี, สกิทาคามี - [สะกะ-, สะกิ-] น. "ผู้มาสู่กามภพอีกครั้งหนึ่ง" เป็นชื่อพระอริยบุคคลชั้นที่ ๒ ใน ๔ ชั้น คือ พระโสดาบัน พระสกทาคามี พระอนาคามี และพระอรหันต์, บางทีก็เรียกสั้น ๆ ว่า พระสกทาคา หรือ พระสกิทาคา. {ป.:ส. สกฤทาคามินฺ}.

• สกนธ์ - [สะกน] น. ขันธ์, กอง, ส่วนร่างกาย, ร่างกาย. {ส.: ป. ขนฺธ}.

• สกปรก - [สกกะปฺรก] ว. เปรอะหรือเปื้อนด้วยสิ่งที่ถือว่าน่าเกลียดหรือที่ไม่พึงประสงค์ เช่น เสื้อผ้าสกปรก เนื้อตัวสกปรกด้วยฝุ่นละออง, ขุ่นมัว, ไม่สะอาดหมดจด, เช่น น้ำสกปรก จิตใจสกปรก, ลักษณะกิริยาวาจาที่แสดงออกอย่างหยาบคาย เช่น พูดจาสกปรก, โดยปริยายหมายถึง อาการที่คล้ายคลึงเช่นนั้น เช่น เขาเป็นคนสกปรก เล่นสกปรก.

• สกรณีย์ - [สะกะระ-] {แบบ} น. ผู้ยังมีหน้าที่จะต้องทำ. {ป.}.