ความหมาย

• 
  

  [สูด] น. คนในวรรณะที่ ๔ แห่งสังคมฮินดู ซึ่งมี ๔ วรรณะ ได้แก่ วรรณะพราหมณ์ วรรณะกษัตริย์ วรรณะแพศย์ และวรรณะศูทร. {ส.: ป. สุทฺท}.

  
  
• สร้างรูปคำศัพท์ Save Image & Share

คำถัดไป:

• ศูนย-, ศูนย์ - [สูนยะ-, สูน] ว. ว่างเปล่า. ก. หายสิ้นไป. น. ตัวเลข ๐: จุดกลาง, ใจกลาง, แหล่งกลาง, แหล่งรวม, เช่นศูนย์วัฒนธรรม ศูนย์หนังสือ ศูนย์รวมข่าว. {ส. ศูนฺย: ป. สุญฺญ}. ศูนย์กลาง น. แหล่งกลาง เช่น กรุงเทพมหานครเป็นศูนย์กลางการค้าขาย, ศูนย์ ก็ว่า. ศูนย์การค้า น. แหล่งรวมสินค้าเพื่อจำหน่าย มีร้านขายสินค้านานาชนิด มีสิ่งอำนวยความสะดวกต่าง ๆ ให้แก่ผู้มาซื้อสินค้า เช่น ที่จอดรถ ร้านอาหาร.ศูนย์ชุมชน น. หน่วยงานถาวรที่เป็นศูนย์กลางในการวางแผนปฏิบัติงานและประสานงานบริการของหน่วยราชการและองค์การต่าง ๆ โดยประชาชนในท้องถิ่นนั้นจะเลือกคณะกรรมการขึ้นทำหน้าที่กำหนดนโยบายและบริหารงาน. ศูนย์ถ่วง น. จุดซึ่งถือว่าแนวน้ำหนักของวัตถุผ่านลงที่จุดนั้น เช่น ตุ๊กตาล้มลุกมีศูนย์ถ่วงอยู่ต่ำ. ศูนย์บริการสาธารณสุข น. สถานีอนามัยในเขตเมือง ได้แก่ เขตเทศบาล สุขาภิบาลกรุงเทพมหานคร และที่ตั้งเป็นเมืองพิเศษ. ศูนย์พ่าห์ {โหร} น. พระเคราะห์ที่นำหน้าลัคนา อยู่ในราศี ๒.ศูนยภาพ น. ความไม่มีอะไร, ความว่างเปล่า. {ส. ศูนฺยภาว}. ศูนย์เยาวชน น. สถานที่ซึ่งจัดไว้ให้เยาวชนไปประกอบกิจกรรมต่าง ๆ เพื่อใช้เวลาว่างให้เป็นประโยชน์ เช่น ศูนย์เยาวชนไทย–ญี่ปุ่น ดินแดง. ศูนยวาท น. ปรัชญาฝ่ายมหายานที่ถือว่า {๑} โลกเป็นศูนยะ คือไม่ใช่สิ่งจริงแท้ถาวร {๒} นิพพานก็เป็นศูนยะ คือ ไม่มีวาทะหรือลัทธิใด ๆ สามารถบรรยายได้ถูกต้องครบถ้วน, มาธยมิกะ ก็เรียก. {ส.}. ศูนย์สัมบูรณ์ น. อุณหภูมิที่ตํ่าสุดตามทฤษฎี คือ อุณหภูมิศูนย์องศาเคลวิน {0 °K} หรือ -๒๗๓.๑๕ °ซ. ศูนย์สูตร น. ชื่อเส้นสมมุติที่ลากรอบโลก แบ่งโลกออกเป็น ๒ ซีก คือ ซีกโลกเหนือกับซีกโลกใต้ จุดทุกจุดบนเส้นศูนย์สูตรอยู่ห่างจากขั้วโลกทั้ง ๒ เท่ากัน. ศูนย์ไส้ {โบ} น. จุดศูนย์กลาง เช่น คนมีศูนย์ไส้อยู่ที่สะดือ. ศูนย์หน้า น. ผู้ที่อยู่ในตำแหน่งกลางของแถวหน้าในการเล่นฟุตบอล ทำหน้าที่ยิงประตูเป็นสำคัญ บางครั้งอาจลงมาช่วยเซนเตอร์ฮาล์ฟซึ่งอยู่ในตำแหน่งกลางของแถวกลางและพาลูกขึ้นไปในแดนฝ่ายตรงข้ามด้วย.

• ศูละ - น. หลาว, เหล็กแหลม. {ส.: ป. สูล}.

• ศูลิน - น. พระอิศวร, ศุลี ก็เรียก. {ส.}.

• ษ - [สอ] พยัญชนะตัวที่ ๓๙ เรียกว่า ษอ ฤๅษี เป็นอักษรสูงใช้เป็นพยัญชนะต้น และเป็นตัวสะกดในมาตรากดหรือแม่กด เช่น เศรษฐี พิษ อังกฤษ.

• ษมา - [สะมา] ก. กล่าวคำขอโทษ, ขมา ก็ว่า. น. การยกโทษให้เมื่ออีกฝ่ายหนึ่งยอมรับผิด, ขมา ก็ว่า. {ส. กษมา: ป. ขมา}. ษมายุมแปลง น. เครื่องขมาโทษที่ชายนำไปคำนับพ่อแม่หญิงเพื่อขอโทษในการที่ลักพาลูกสาวท่านไป.